Route des Vins d'Alsace

We hebben een reis geboekt die ons, met de eigen auto, naar de Elzas gaat brengen.
Ook deze reis brengt me weer terug in de tijd.
Zo`n 60 jaar geleden was ik matroos op een schip van de firma van Ommeren.
Dat schip, Nervia geheten, vervoerde als lading stookolie naar Basel.
Soms werd er in Dinslaken, bij Wesel, geladen maar voor de meeste reizen werd er in Straatsburg geladen.
Als het schip leeg was, dus onderweg naar Straatsburg, en het water op de Rijn had een hoge stand kon er niet onder de brug bij Kehl gevaren worden.
Het schip moest dan via de Zuidhaven en Zuidsluis, over een smal kanaal, door de stad Straatsburg worden gesleept.
Via weer een sluis kwam het schip dan in de Noordhaven waar de laadplaats was.
Ik ga zeker proberen deze plaatsen terug te vinden.

We gaan verblijven in een hotel in Saint-Hypolite, van daaruit gaan we diverse trips ondernemen.
In het arrangement dat we hebben geboekt is o.a. een wijnproeverij inbegrepen.

LANGS BURCHTEN EN KASTELEN

Duisburg, vrijdag  6 september 2024

We bleken in Koblenz niet op de Rijn maar in de monding van de Moezel te zijn afgemeerd.
Na het ontbijt stond een bus te wachten die het gezelschap langs de Moezel naar Cochem bracht.
Daar hadden we een goed uur de tijd om de stad op eigen gelegenheid te bekijken.
Het was er, zoals gebruikelijk, ontzettend druk.
We hebben wat door de straatjes geslenterd en zijn toen toch maar weer eens op een terras neergestreken.
Van daar konden we de bus zien arriveren die ons, op een afgesproken tijdstip, langs de andere Moezeloever weer veilig naar de "Johan Strauss" bracht.
Onderweg kregen we alle wetenswaardigheden te horen over de Moezel en de omgeving.
In de middag werd koers gezet naar Duisburg, de laatste overnachtingsplaats.

Thuis, zondag 8 september 2024

Intussen zijn we weer thuis.
Gisteren is het schip rond 5 uur in de nacht vertrokken uit de haven in Duisburg.
Toen we aan dek kwamen bleken we al in de buurt van Wesel te zijn.
Vrijdagavond hebben we voor de laatste keer genoten van een uitstekend diner, de keukenbrigade had flink uitgepakt.
Tijdens het afscheidsdiner werden alle bemanningsleden, in een korte speech, uitgebreid in het zonnetje gezet.
We hadden onze koffer `s avonds al ingepakt en in de gang gezet.
In de hut konden we wachten tot we zouden afmeren in Arnhem.
Rond 11.30 uur stonden we aan de wal en kon ik de auto ophalen die in de buurt in een parkeergarage stond.

We hebben weer een mooie reis gemaakt, we zijn zeer tevreden over de reis, de excursies, het schip en de maaltijden.
Kortom: mochten we ooit nog eens een dergelijke reis gaan ondernemen dan gaan we die zeker boeken bij dezelfde rederij.

Aan boord, donderdag 5 september 2024

En weer was het vanmorgen enigzins nevelig toen we aan dek stapten.

Omdat er om ons heen genoeg te zien was zijn we blijven zitten, we waren namelijk aangekomen in het gedeelte van de Rijn dat de "Romantitsche Rhein" wordt genoemd. We hebben talloze kastelen en burchten aan ons voorbij zien glijden.

En er waren natuurlijk de vele wijnvelden.

Na enige tijd brak de zon door en werd het zelfs tropisch warm.

In Rüdesheim stond een treintje op ons te wachten om ons door de omgeving te vervoeren. We hebben over hobbelige weggetjes door de wijnvelden gereden en werden daarna afgezet bij de Drosselgasse.

In de buurt is het Siegfrieds Mechanisches Musikkabinett, we kregen er een zeer uitvoerige rondleiding.

Het museum toont instrumenten die gemaakt zijn van de 18e tot en met 20e eeuw. Het bezit een collectie van 350 muziekinstrumenten, variërend van kleine speelklokken tot grote concertinstrumenten. Bijzondere stukken in het museum zijn zelf spelende violen, een orchestrion met de naam Hupfeld Violina Orchestra en een bioscooporgel van Welte. Het vloeroppervlak bestrijkt 400 m².

Aan boord in Andernach, woensdag 4 september 2024

De regen viel gestaag toen ik vanmorgen m`n "early bird" koffie ging halen.
Early Bird is beschikbaar vanaf 06.30 uur zodat men niet hoeft te wachten tot het ontbijt om van een bakkie te kunnen genieten.
Om 10 uur stond er een groep, waaronder wij, klaar om in de bus te stappen die ons door Bonn zou leiden.
Het regende nog steeds en de bus kwam wat later dan gepland.
We reden door de buitenwijken van Bonn omdat het centrum autovrij is gemaakt. Toch was er voldoende interessants te ontdekken, zowel in de moderne gebouwen als gebouwen uit vorige eeuwen en paleizen.
In Königswinter kregen we in een Italiaans restaurant een zeer smakelijke 3 gangen lunch voorgeschoteld.
En toen was het tijd om het hoogtepunt van de excursie te gaan opzoeken: de Drachenfels.
Hoewel de regen was opgehouden was het nog een beetje nevelig, dus de gids liet al weten dat het bezoek aan de Drachenfels enigszins teleurstellend zou kunnen zijn.
En die voorspelling bleek uit te komen, nadat we na een korte rit in een tandrad treintje de top van de berg hadden bereikt, bleek deze in nevelen gehuld te zijn.
Soms konden in de diepte de Rijn ontwaren met het eiland Nonnenwerth.
De ruïne van de Drachenfels was ook wazig te zien.
We hebben geduldig gewacht tot het treintje ons weer naar beneden bracht, daar stond de bus te wachten die ons naar Andernach bracht.
Het schip was daar inmiddels heen gevaren.

Aan boord, dinsdag 3 september 2024

We zijn gisteren ruim op tijd vertrokken om met de auto in Arnhem te geraken.
Ofschoon de bestemming in ca. 2 uur te bereiken moest zijn zijn we om 13.00 uur vertrokken. We waren dus ruim voor de tijd dat we konden inchecken in de buurt van het vertrekpunt van het schip.
Doordat de straat waar me moesten zijn was opgebroken konden we het schip wel in de verte zien liggen maar konden er met de auto niet komen.
Na rijp beraad en een paar extra rondjes in de wijk kwamen we bij de parking waar we een plekje hadden gereserveerd.
Na de auto geparkeerd te hebben bleken we slechts enkele honderden meters van de kade verwijderd te zijn.
Zodoende hadden we nog de tijd om op het terras van Dudok nog een koele versnapering tot ons te nemen.
Het inchecken aan boord ging redelijk snel.
In de avond kregen we in de lounge uitgelegd hoe de komende dagen zouden gaan verlopen.
Er wachtte ons daarna een zeer smakelijk welkomstdiner.
Na in de lounge na, onder het genot van een goed glas wijn, nog wat met medepassagiers gebabbeld te hebben viel het doek voor die dag.

Om 04.50 uur hedenmoren, ging er een trilling door het schip.
Dat moest betekenen dat we waren aangekomen op onze eerste bestemming: Düsseldorf.
Aan dek gekomen bleek dat te kloppen, het schip was afgemeerd.
Op, het op dit uur, nog uitgestorven schip zat wel een meneer aan de receptie, hij haalde direct een kan koffie voor me en kwam even later, nog warme croissants, brengen.
De stadsexcursie bracht ons o.a. naar "Little Tokyo".
Tegenwoordig zijn honderden Japanse bedrijven in en rond Düsseldorf actief en wonen er zo'n 8500 Japanners in Düsseldorf en 15.000 in de omgeving. De meesten wonen rondom de Immermannstrasse, maar in district 4 van Düsseldorf, in het wijkje Niederkassel – aan de andere kant van de Rijn – is ook een Japanse gemeenschap.
Het klinkt misschien vreemd dat er een Little Tokyo in Düsseldorf is, maar daar is een hele logische verklaring voor! Dankzij de gunstige handelspositie en unieke relatie tussen Japan en Duitsland (welke ontstond ten tijde van de eerste wereldoorlog) trokken veel Japanse bedrijven naar Düsseldorf. De medewerkers en hun gezinnen verhuisden mee en zo ontstond door de jaren heen de grootste Japan community van Europa.

Vandaag de dag vind je dan ook veel Japanse invloeden in de stad. Zo zijn er niet alleen Japanse scholen, maar ook musea, parken, winkels en heel veel lekkere restaurants. De meeste hiervan zijn allemaal te vinden op, of rondom de Immermanstraße, zodoende de nickname Little Tokyo!

Verder gingen we naar Mediahafen
De Medienhafen is één van de meest gefotografeerde wijken van Düsseldorf. Logisch want de uitgesproken architectuur valt direct op.
Het lijkt een stedelijke trend te worden om oude stadsgebieden nieuw leven in te blazen. Zo ook het voormalige havengebied van Düsseldorf. Waar voorheen vooral handel werd verscheept is tegenwoordig vooral handel aan en rondom de vernieuwde kades te vinden. Medienhafen in Düsseldorf is namelijk een uitermate gezellig stadsdeel geworden waar je heerlijk op een terrasje kunt genieten en voortreffelijk kunt eten. Er is een mooie mix gecreëerd tussen historische havengebouwen en moderne en trendy architectuur. De haven is er nog steeds, maar deze is tegenwoordig vooral uitgerust met plezierjachten en sloepjes.

Thuis, zaterdag 31 augustus 2024

In mijn laatste melding vanaf de Nieuw Statendam besloot ik met de woorden: Op naar de volgende cruise!

Op dat moment had ik me niet gerealiseerd dat de volgende cruise al over iets meer dan een week zou gaan aanvangen.

Want we hadden al een cruise geboekt die ons van Arnhem naar Koblenz (en terug) gaat brengen. We gaan dus een stukje over de Rijn varen.

Voor mij is dat een grote stap terug in de tijd.

Als 15 jarig jochie ben ik aan boord gestapt van een van de tankers van de firma van Ommeren. 

Na verloop van tijd ben ik overgestapt naar een andere rederij, waar ik tot mijn 26ste jaar heb gewerkt.

Door de bij de laatste rederij opgedane ervaring kon ik een job vinden aan de wal.​ Bij dat bedrijf heb ik tot mijn pensionering gewerkt.

We vertrekken maandag a.s. en zijn de zaterdag daarna weer in Arnhem.​ 

We hebben een paar excursies geboekt zodat we in de plaatsen die we aandoen niet zelf op onderzoek uit moeten. 

21-Day Ultimate Viking Explorer 

Torshavn, zondag 18 augustus 2024

Vanmorgen is het schip afgemeerd aan de container pier in Torshavn.
Omdat er geen voetgangers verkeer is toegestaan op de pier zijn er shuttlebussen ingezet om passagiers van de gangway naar het information center te brengen. Vandaar kan men zijn weg vinden, hetzij per bus het achterland verkennen, hetzij wandelend het stadje verkennen. Ik heb voor de laatste optie gekozen.
Met mijn laptop heb ik plaatsgenomen in een plaatselijke coffeeshop en heb daar 9 verhalen online gezet.
Intussen was het gaan regenen, toen de regen wat minder leek ben ik richting shuttle bus gelopen en kwam enigszins doorweekt terug aan boord.
In de middag was het tijd voor, wat later bleek, één van de mooiste excursies van deze reis.
De bustocht ging naar het noorden van het eiland.
Overal om ons heen was water, in de vorm van zeer veel watervallen en meren of fjorden.
We reden over smalle weggetjes, waar het tegemoet komend verkeer voor elkaar in parkeerhavens moest wachten.
Er waren bergen en rotsformaties, onnatuurlijk groene weides en schapen, heel veel schapen. Op de eilanden wonen circa 22000 mensen en er zijn 85000 schapen.
Aan het einde van de weg was het dorpje Saxum, het inwoneraantal is:11(elf)
Met enkele van die mensen hebben we kennis gemaakt, zij wonen en werken op een boerderij die al 300 jaar bestaat.
Ook het huis is circa 300 jaar oud, we mochten binnen een kijkje nemen en kregen te horen hoe het leven toen en nu op de boerderij was/is.
De boerderij is prachtig gelegen, onderaan een waterval en naast een lagune.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat er op de plaats verschillende films zijn opgenomen.
Bij een oud houten kerkje werd ook een stop gemaakt, het is de enige kerk op het eiland dat over een orgel beschikt.
Omdat we te laat terug waren na de excursie konden we niet aan "onze" vaste tafel zitten voor het diner.
We kregen een andere tafel toegewezen waar we konden genieten van een overheerlijk biertje, dat hadden we verdiend na deze barre tocht, want dat was het, het was koud, en stond een stevige wind en zo nu en dan regende het.
Niettemin was het een prachtige dag, die we afsloten bij het Rock & Roll podium, waar een goede band veelal blues en country & western speelt.

At sea, maandag 19 augustus 2024

Tijden het ontbijt klonk de stem van de gezagvoerder over de luidsprekers.
Het was geen goed bericht, het eerste wat te melden was, dat we de stad Stornoway niet gingen aandoen, dit i.v.m. zware storm en daarmee gepaard gaande hoge golven.
En zo hadden we plotseling een extra zeedag, er werden gelukkig wel extra activiteiten georganiseerd.
Zo was er een lezing over de "Golden Circle" in IJsland, er was een workshop bloemschikken en nog belangrijker: de diningroom was open voor de lunch.
Verder geluierd, gelezen en aan één van de grote ramen gezeten, met een drankje in de nabijheid, van het uitzicht genoten.

Invergordon, dinsdag 20 augustus 2024

We zijn sinds hedenochtend in Invergordon(Schotland).
Voor deze plaats hadden we bij HAL geen excursie geboekt, dus het was zaak om zo vroeg mogelijk aan de wal te gaan en te proberen nog iets te organiseren.
En dat is gelukt, we werden opgewacht door een dame die diverse tours met een taxi aanbood.
Eén van de tours ging de route rijden die naar Loch Ness voerde, daar zij we 2 jaar geleden geweest.
De andere tour ging een route rijden die ons ook niet aantrekkelijk leek, dus werd het de noordelijke route.
We konden plaatsnemen in een zeer ruim bemeten BMW620.
De dame achter het stuur vertelde honderduit over de plaatsen die we aandeden.
We hadden diverse fotostops op de meest fantastische plekken, we reden door een prachtig natuurrijk gebied over stille smalle wegen.
Bij een rivier aangekomen konden we zalmen uit het water zien springen, echter niet vandaag.
We hebben er een tijdje gestaan maar de wandeling naar de plek bleek vergeefse moeite.
Hetzelfde deed zich voor toen we langs de kust reden om zeehonden te spotten.
Volgens de gids waren er bij eb duizenden te zien, maar nu was het vloed, dus...… hebben we er toch na veel speurwerk nog een tiental gezien.
Bij Dunrobin Castle konden we in eigen regie het kasteel en de tuin bekijken.
Er was ook een valkenshow die we konden meemaken nadat we via heel veel trappen de prachtige tuin hadden bereikt.
Na afloop van de valkenshow hebben we nog een gedeelte van het kasteel bekeken.
We vonden de tour geweldig, temeer daar we eindelijk goed weer hadden, het werd zelfs 17 graden tegen het middaguur.
De tour duurde 4 uur dus we waren net op tijd terug om van een eenvoudige lunch gebruik te kunnen maken.

South Queensferry, woensdag21 augustus 2024
Gisterenavond hebben we bij Tamarind gegeten.
Tamarind is een specialiteiten restaurant dat Aziatische gerechten serveert.
Eenmaal in de cruise periode kan er gereserveerd worden voor de 'Rijsttafel"
We hebben dat natuurlijk gedaan en gisteren hebben we ons culinair laten verwennen.
We werden ontvangen door een dame in sarong kabaja, en kregen uitgelegd wat ons te wachten stond.
En dat loog er niet om, als eerste werd een schaaltje gado gado opgediend, daarna een soto madura.
De rijsttafel werd opgediend op één groot bord met daarop alle bij een rijsttafel behorende gerechten.
Het was een geweldige ervaring, alles was even smaakvol en traditioneel.
Onlangs zijn we met vrienden naar het bekende restaurant Garuda in Den Haag geweest, de rijsttafel die we aan boord hebben gegeten is minstens zo goed als die van Garuda.

Vandaag hebben we per bus een tour gedaan die ons naar de stad Edinburgh bracht.
We hebben de stad van noord naar zuid en van oost naar west doorkruist, en kregen daarbij een zeer uitgebreide uiteenzetting.
Er ligt de hele dag een sleepboot met een tros aan het achterschip, dit is om het schip dat voor anker ligt, in positie te houden en er zodoende niet te veel golfslag is bij het overstappen in en uit de tenders.

At sea, donderdag 22 augustus 2024

Vandaag zijn we aan boord gebleven.
In de ochtend stond er een harde wind en het zag er naar uit dat het zou gaan regenen, wat overigens niet gebeurde.
Gisteren hebben we lang in de kou in de rij moeten staan om in de tender te komen en dat vonden we eigenlijk wel genoeg.
We hebben een comfortabel ligbed uitgekozen op dek 10 met uitzicht op de rivier, hebben wat gelezen en de lunch gebruikt in een restaurant waar we nog niet eerder waren geweest.
In de namiddag werd aangekondigd dat men het anker aan het binnenhalen was en klaar was voor vertrek richting Amsterdam.
Het schip werd 180 graden gedraaid met behulp van de sleepboot die nog steeds in de buurt was.
Op het achterdek heb ik de operatie gadegeslagen.

At sea, vrijdag 23 augustus 2024

De laatste zeedag, vannacht komen we aan in Amsterdam. Morgen gaan we rond 9 uur van boord.
We hebben koffie gedronken tijdens een samenkomst met Clare, de cruise director.
Zij heeft tijdens de cruise alle af en aankondigingen gedaan ,`s Morgens liet ze weten wat er die dag zoal te doen was aan boord of in de stad die we aandeden. Ze gaf ook diverse demonstraties en presentaties.
Kortom, een drukke dame. Deze keer vertelde ze over haar eigen leven, ondanks een ziekte die haar als kind trof is ze in de showbusiness terecht gekomen. Ze was danseres en zangeres en heeft zodoende jarenlang opgetreden in de theaters van de HAL schepen. Later is ze dus cruise director geworden. Haar echtgenoot is ook aan boord, hij werkt als elektricien.
Er was een presentatie met de titel: "a city on the sea". Alle aspecten van het leven en werken aan boord van een cruiseschip werden belicht.
In de Lidomarket was een stand ingericht met ca. 30 soorten taarten. We hebben gadegeslagen hoe mensen elkaar verdrongen on één of meerdere stukken van hun favoriete gebak te bemachtigen. Toen de storm was gaan liggen hebben we ook een stukje gekozen.
Over storm gesproken: er staat een harde wind, er was sprake van orkaan kracht.
Het schip gaat nogal tekeer, soms hebben we moeite ons staande te houden.
Voor de laatste keer was er een lezing door James Jacobs, deze keer betrof het het ontstaan en brouwen van biersoorten door de eeuwen.
Straks gaan we de koffer pakken.
We hebben weer een mooie reis gemaakt, hebben mooie dingen gezien, van de soms ruige natuur genoten en aardige mensen ontmoet.
Wat ook niet onbelangrijk is om te vermelden: we zijn nu 4 star mariner.
Gisteren hebben we de bij deze status behorende versierselen uitgereikt gekregen.
Als 4 star mariner krijg je diverse voordelen zoals voorrang bij inchecken, korting op drankjes, gratis wasserij, een diner bij een specialiteitenrestaurant etc, etc,
Dus......op naar een volgende cruise !

At sea, donderdag 8 augustus 2024

Vanmorgen, na het verorberen van een stevig doch gezond ontbijt, zijn we in Akureyri de wal op gegaan.
Eerst hebben een stukje gelopen richting stadcentrum, maar toen dat toch te ver verwijderd bleek te zijn hebben we een taxi aangehouden die ons naar de botanische tuin heeft gebracht.
Alvorens de tuin te bewonderen hebben we in het restaurant, dat goede wifi had, de belevenissen van de laatste dagen op de website gezet.
In de tuin waren natuurlijk louter planten, bomen en bloemen die in het arctisch gebied groeien.
We hebben er een rondje gelopen en de mooie kleurschakeringen bewonderd.
Op de terugweg naar de cruiseterminal zijn we in het stadje even gestopt om een plaatselijk biertje te proeven en de laatste resultaten van de Olympische Spelen tot ons te nemen.
Ook waren er in de stad plaatselijk kunstuitingen te zien, zoals een speciale wasmachine, een aangeklede afvalbak en een reusachtige trol.
En zo konden we met een tevreden gevoel het laatste stukje, ook weer per taxi, naar het schip afleggen.
Na het diner vertrok het schip richting Isafjordur, we werden er op gewezen dat het mogelijk was in het fjord walvissen te zien te krijgen. Dus hebben we een geriefelijk plekje opgezocht om vanachter het glas het betoverende landschap aan ons voorbij te zien trekken.
Walvissen hebben we niet gezien, maar er schijnen nog herkansingen te zijn de komende dagen.

At sea, vrijdag 9 augustus 2024

Toen ik rond 06.30 uur vanmorgen aan dek kwam was het koud, 6 graden.
De Nieuw Statendam was in de haven van Isafjördur, maar was nog aan het afmeren.
Onder het genot van enkele koppen koffie heb ik dat vanaf dek 10 gadegeslagen.
We hebben ons stevig aangekleed en zijn op zoek gegaan naar een excursie.
We hadden in deze plaats geen excursie geboekt via HAL omdat we hier al eerder waren geweest.
Het leek ons ook niet aantrekkelijk om de hele dag aan boord te blijven.
Al snel hadden we een busje in het vizier waarin 8 personen konden plaatsnemen.
Er werd uitgelegd wat we alzo te zien zouden krijgen, en dat leek ons wel iets.
Dus op pad met aan boord nog 2 Nederlanders, Australiërs en Zwitsers.
De gids gaf ons in perfect Engels goede uitleg, als we wilden stoppen om foto`s te maken konden we dit kenbaar maken.
De eerste stop was bij de Dynjandi waterval, dit is de grote en hoogste waterval, die weer kleinere watervallen en beekjes doet ontstaan.
We hebben hier bijna een uur doorgebracht en talloze foto`s gemaakt.
Het was een schitterende omgeving en het weer zat gelukkig ook mee, er brak zelfs een waterig zonnetje door.
En toen was het koffietijd, de koffie werd geserveerd in een huis dat vroeger een boerderij was.
We hadden weer een adembenemend uitzicht op het fjord.
Bij de koffie kregen we 3 soorten koekjes/gebakjes, van heel hartig met gerookte vis tot heel zoet met rabarberjam en slagroom. Het was vooral heel smakelijk.
In een plaatsje waar we 2 jaar geleden ook zijn geweest is de oudste boekwinkel(met bijbehorende woning)van IJsland te zien.
We kregen er ook informatie over de lawinemuur die men aan het bouwen is op de hellingen van de berg bij het stadje. Er zijn daar in het verleden vaker lawines geweest, de laatste keer heeft dat aan 19 mensen het leven gekost.

Reykjavik, zaterdag 10 augustus 2024

In Reykjavik begon de tour die we hadden geboekt pas om 14.00 uur.
Dus konden we op ons gemak ontbijten en de ochtend luierend doorbrengen.
Toen we rond 10 uur genoeg had gelegen en koffie gedronken gingen we eens aan dek kijken.
Tot onze grote verrassing scheen de zon en was het praktisch windstil, een heel verschil met de afgelopen dagen toen het druilerig en uitgesproken kil was.
Dus, op naar dek 9 waar rond het zwembad ligbedden zijn opgesteld, we hebben zo een poosje in de zon kunnen liggen.
In de middag hadden we een korte citytour.
Doordat er in de stad de Gay Pride Parade werd gehouden werd de route gewijzigd en kregen we niet de bezienswaardigheden te zien die gepland waren.
We reden naar het huis van de president, daar mochten we uit veiligheids overwegingen op een afstand foto`s maken.
We hebben dat niet gedaan, pal voor het huis was men met diverse machines aan het graven.
Als we een foto van een graafmachine willen maken hoeven we daarvoor niet naar Reykjavik af te reizen.
Verderop was "Perlan" een bolvormig gebouw met daarin een restaurant,een museum en diverse winkels.
Op de vierde verdieping was een platform waar we een 360 graden uitzicht hadden op de stad en omgeving.
Vele jaren geleden, toen we een 14daagse rondrit over het eiland maakten, zijn we hier ook geweest.
Toen was er een bekend restaurant waarvoor we lang van te voren een reservering hadden gemaakt.
Niet alleen dat de gerechten bijzonder waren, tijden het eten draaide het restaurant langzaam 360 graden in de rondte.

Grundarfjordur, zondag 11 augustus 2024
Ook hier hadden we geen excursie via HAL geboekt, het was dus zaak om zo snel mogelijk aan de wal te zien te komen.
Dus stonden we om 8 uur in de rij om een tenderticket te bekomen.
We hadden die tickets al snel en konden vrijwel direct aan boord gaan van een tender die ons naar de wal bracht.
Daar werden we opgewacht door mensen die excursies aanboden, na enig overleg hadden we er snel een gevonden die ons wel aanstond. We konden aan boord gaan van een bus waar nog 12 mensen van diverse nationaliteiten bijkwamen.
We stopten bij een waterval in een prachtige groene omgeving.
We reden verder door enorme lavavelden, stopten bij aparte rotsformaties en bij een voormalig vissershaventje waar in de rotsen arctische vogels hun nesten hebben.
Het was een goede excursie, sommige mensen gingen zich zorgen maken of we wel op tijd bij de tender zouden zijn om terug aan boord te komen. De gids/chauffeur lastte op het laatst steeds een extra stop in en leek zich totaal geen zorgen te maken.
We waren ruim op tijd terug in de tenderhaven en konden terug kijken op een mooie dag.

At sea, dinsdag 13 augustus 2024

Over gisteren is niet veel meer te melden dan dat het een zeedag was en we dus veel hebben geluierd.
Dat mag ook wel, vinden we, we hebben in 8 dagen 6 excursies gedaan en dat gaat er toch een beetje inhakken.
Maar vandaag was een heel ander verhaal, rond 06.30 uur toen ik aan dek verscheen kwam juist de kust van Groenland in het zicht. Het was rond de 6 graden en er stond eens stevige wind, dus ik heb maar heel even op het achterdek gestaan ook al was ik extra warm gekleed.
Er waren in de kustlijn al ijsbergen in het zicht, even later waren er veel kleine exemplaren te zien op een paar honderd meter van het schip verwijderd.
Achter een kop dampende thee heb ik in het restaurant de omgeving in me opgenomen.
In de ochtend was er een kookdemonstratie, de chef liet ons zien hoe zijn manier van de bereiding van rode poon met polenta was. Het zag er zeer smakelijk uit, we hebben het zojuist als diner gegeten en kunnen zeggen dat het ook goed smaakt.
Vanmorgen en vanmiddag waren er lezingen door Jim Jacobs(what`s in a name?) de eerste ging over de rol van IJsland in de 2de wereldoorlog, de tweede over gletsjers, ijstijden en rotsformaties.
En dan was er natuurlijk de IJsbeerduik, mensen konden zich aanmelden om vrijwillig in het zwembad te springen wat voor deze gelegenheid op temperatuur werd gebracht door er een paar emmers ijs in te deponeren.
Na het afleggen van een eed kregen ze een certificaat uitgereikt, ten bewijze dat zij de poolcirkel waren gepasseerd.

Qaqortoq, woensdag 14 augustus 2024
Terwijl we gisterenavond naar een klassiek concert zaten te luiteren in de theaterzaal (sorry: worldstage) klonk er een oorverdovend lawaai van buiten de zaal. Dat kon 2 dingen betekenen: we waren of op een ijsberg gestrand of men liet het anker vallen. Het laatste bleek het geval te zijn.
Toen we later over het promenadedek liepen bleek de zon volop te schijnen en was het voor Groenlandse begrippen zelfs aangenaam om buiten te zijn. In de verte konden behalve wat ijsbergen ook het stadje Qaqortoq zien.
Natuurlijk hoopten dat het ook vandaag tijdens de excursie die we gingen doen ook zulk prachtig weer zou zijn.
Dat was een tegenvaller toen we aan ons ontbijt zaten: dikke mist!
Het was dus zaak ons weer in wintertenue te steken, de mist maakte het buiten verblijven niet aantrekkelijk.
Aangekomen aan de wal werden we begroet door een Zweedse dame die onze gids zou zijn.
De tour begon met een korte wandeling, berg op, naar een restaurant.
Daar vond een proeverij van Groenlandse producten plaats, op bijgaan de foto is te zien wat we zoal kregen voorgeschoteld, let wel om 09.00 uur, vlak na een copieus ontbijt,
U ziet met de klok mee:
Een krabpoot
Narwal huid(rauw) met zout
Gedroogde kabeljauw
Lamsvlees met rode ui en een plaatselijke plant(Angelica)
Een kaviaar soort met crème fraiche en rode ui op een wafel
Een gefrituurd balletje zoals een oliebol maar dan zonder krenten e.d.
Het geheel ging vergezeld van 2 glaasjes plaatselijk bier.
Hoewel we nog niet aan eten toe waren was het toch heel smakelijk, de rauwe narwalhuid proberen we een volgende keer eens.
Toen was het zaak een café te vinden waar ook internet aanwezig was.
De gids vertelde dat er even verderop een café was dat ook wifi had.
Nadat we onze bestelling hadden geplaatst en het wachtwoord voor de wifi was verstrekt bleek het zo druk te zijn met mensen die ook op het net zaten, dat het onmogelijk leek een goede verbinding tot stand te brengen.
En zo blijven er 6 nieuwe berichten op mijn bureaublad staan.
Hopelijk is het morgen in de volgende haven beter, anders geef ik de moed op en zet thuis alles online.
Na het verlaten van het café zonder internet bleek de zomer te zijn teruggekeerd in Groenland, de zon scheen uitbundig, een mooi moment om nog wat foto`s te nemen.

Nanortalik, donderdag 15 augustus 2024

En weer was het vanmorgen een beetje mistig toen ik op dek 9 achterschip arriveerde.
Gelukkig zou dat later beter worden en werd het zelfs, met dikke kleding aan, plezierig om buiten te zijn.
Omdat we weer een tender nodig hadden konden we pas tegen 10 uur aan de wal stappen.
We maakten kennis met een onze gids, een Deens meisje dat in Kopenhagen medicijnen studeert en in de zomer gids is in Nanortalik.
We hebben een pittige wandeling gemaakt door het stadje en kregen o.a. de kerk, de school, het kerkhof en het politie bureau te zien.
We werden op de hoogte gebracht over het sociale leven in dit deel van Groenland, er waren Inuit mannen langs de kant van de weg die muziek maakten en zo op een financiële bijdrage hoopten.
Er liepen schoolmeisjes met een spandoek rond die zo donaties hoopten binnen te krijgen voor een schoolreis naar Denemarken, het moederland.
Maar toen moesten we terug met de tender, we hebben 50 minuten in de rij gestaan om aan boord te kunnen gaan, gelukkig was het zonnig.
`s Avonds was er aan boord een Oranjeparty, men kon op diverse plekken een oranje pruik , hoed of slinger bemachtigen. Er werd afgetrapt met de Nederlands lijndans. Dus kwamen er mensen op de vloer die de polonaise liepen, de vogeltjes dans uitvoerden en van links naar rechts bewogen. We hebben het, genietend van een drankje, gadegeslagen.

At sea, vrijdag 16 augustus 2024

Weer een zeedag.
Om 7 uur aan dek, het is prachtig weer, volop zon en weinig wind.
We hadden niet veel om handen, we hebben een paar lezingen gevolgd, één over de Vikingen, die goede zeevaarders waren en een groot deel van Europa en zelfs een deel van Oost Canada hadden veroverd. Er werd uitgebreid ingegaan over de creativiteit van het volk, het vervaardigen van ijzeren voorwerpen en goud en natuurlijk de scheepsbouw.
De andere lezing was een vooruitblik op de plaatsen die we gaan aandoen na twee zeedagen.
Mensen die meerdere cruises hebben gedaan, zoals wij, waren uitgenodigd voor de Mariners Lunch.
In de grote Diningroom, werden bij binnenkomst welkom geheten door bijna alle officieren.
Er was een speech van de kapitein die ons eet smakelijk en happy cruising wenste. Daarbij vergat hij het hem aangereikte glas champagne te heffen, hij werd snel gecorrigeerd en er klonk alsnog een "Cheers" en "Skol".

At sea, zaterdag 17 augustus 2024

Weer een zeedag, er is genoeg te doen, zien en beleven.
Rond het zwembad was door de stewards een dierentuin gecreëerd van handdoeken, er waren honderden kleine en grote dieren te zien die gemaakt waren van handdoeken.Ingrid is gefotografeerd geflankeerd door de Kapitein en Chief Engineer gemaakt van heel grote badlakens.
Na een verstandig ontbijt werd ons uit de doeken gedaan hoe eenvoudig het is om een taart te decoreren.
Ook James Jacobs was weer van de partij, ditmaal was het onderwerp van zijn lezing het winnen van goud in Groenland.
Ik moest echter halverwege afhaken omdat er in de Lidomarket een stand werd geopend met 17 soorten kaas uit Engeland, Schotland en de Shetland Islands. Natuurlijk kon/moest er ook van geproefd worden, ik heb het bij ca.3 soorten gehouden. Aansluitend was de lunch in de diningroom, daar hebben we het ook bij één gang gehouden.
Vanavond stond ons namelijk een verrassing te wachten waarvoor we ruimte moesten overhouden.
Na nog een presentatie over de laatste twee havens die we gaan bezoeken was er een kort optreden van het trio dat ons al eerder klassieke stukken had laten horen.
Daarna was het einde oefening, we gingen even liggen en werden nog net op tijd wakker om ons in galakleding te hijsen voor het diner.
De afternoon tea hadden we gemist. Dat kan nog in de herkansing.

At Sea,zaterdag 3 augustus 2024
Zo,we varen.
We zijn rond 11.30 uur van huis vertrokken.
Onderweg naar Amsterdam gloeide er een rood lampje op op het dashboard van de auto. En we weten: rode lampjes zijn niet goed. Het bleek te gaan om een van de banden die niet goed op druk was, dus zijn we bij het eerste tankstation gestopt om e.e.a. op orde te brengen. Daarna moest er wel een beetje gas bij gegeven worden om op tijd aan de Piet Heinkade te zijn. Want daar stond iemand op ons te wachten die 3 weken op onze auto gaat passen. Gelukkig waren we nog ruim op tijd en was de overdracht snel geregeld.
Het inchecken en de veiligheidscontroles gingen ook redelijk snel en zo waren na ca. 40 minuten in onze hut (pardon:stateroom).
Vroeger moesten we met een reddingsvest om aan dek verschijnen en ons melden bij de dienstdoende veiligheidspersoon.
Nu kunnen we in de hut een video bekijken betreffende de veiligheidsvoorschriften en moesten we op een bepaalde locatie onze keycard laten scannen.
De trossen werden even voor 16.00 uur los gesmeten, we waren op het achterdek om Amsterdam aan ons voorbij te zien trekken. Helaas was er alleen nog een plekje vrij onder de luidspreker waaruit muziek schalde die door een DJ ten gehore werd gebracht, omdat het weer ook niet te best was zijn we naar een van de bars verkast en hebben daar ons farewell drankje tot ons genomen.
We hebben bijna een half uur in de rij gestaan om een tafel voor het diner te reserveren, nu zitten we elke avond om ca. 17.00 uur aan tafel 88. De eerste avond hebben we van ons diner genoten, en dat zal de volgende 20 dagen ook wel het geval zijn.
In de theaterzaal was een lezing, met beelden op een gigantisch scherm, over 150 jaar Holland America Line.
Het was een informatieve presentatie.
Na het uitpakken van de koffers, die inmiddels in de hut waren gearriveerd, vonden we het wel mooi voor één dag en zijn onder de wol gekropen.

At sea, zondag 4 augustus 2024
We vonden het wat vreemd dat er geen ontbijt was in de Diningroom vanaf 07.00 uur.
Toen we echter op het programmakrantje keken zagen we dat er vanaf 09.30 een Scandinavian Brunch werd geserveerd.
Voor alle zekerheid hebben voor die tijd alvast een paar koppen koffie genuttigd.
Maar de brunch was wel heel bijzonder.
Ingrid heeft Zweedse pannenkoeken met rode bessen gegeten en voor mij werd een bord neergezet met daarop gebakken aardappeltjes, een rendiersteak, een stukje rookworst (niet van Unox) en een gebakken ei. Het geheel was gegarneerd met gebakken uitjes en groente. We hadden ook 2 croissants besteld, die konden we met veel moeite toch nog verorberen.
Er verscheen een kelner met een karretje met daarop vooral alcoholhoudende dranken.
We vonden het nog te vroeg voor wodka en hebben het bij ijswater gehouden.
Omdat vandaag een zeedag was hadden we diverse activiteiten gepland. In de ochtend was er en lezing over Picasso en zijn werk. Natuurlijk werd de lezing vergezeld van mooie beelden. In de middag werd op de zelfde locatie een lezing gegeven over Salvador Dali. Ook was er `s ochtend een Lezing over 2 plaatsen die we gaan aandoen: Eidfjord en Lerwick.
In deze plaatsen zullen we ongetwijfeld een plekje vinden waar goede wifi is, dan kunnen er 2 berichten online worden gezet. De wifi aan boord is nog duurder geworden dan de vorige keer, en de kwaliteit schijnt dan nog uiterst belabberd te zijn. Er zullen dus geen dagelijkse meldingen zijn.
`s Avonds was er in het theater een welkomstpraatje van de gezagvoerder. Het glas werd geheven op een behouden vaart.
Daarna was het de beurt aan 4 heren die muziek uit de fifties en sixties lieten klinken.
Het was en geweldige show met natuurlijk voor ons herkenbare muziek.

Eidfjord, maandag 5 augustus 2024
We werden vanmorgen wakker en konden constateren dat het schip was afgemeerd aan de pier in Eidfjord (Noorwegen).
Omdat we te weinig tijd hadden om in diningroom ons ontbijt te nuttigen hebben we dit gedaan in de lidomarket, een selfservice restaurant, waar we ook niets tekort komen.
Nadat we ons hadden gemeld voor de excursie die we hadden geboekt konden we om 09.00 uur plaatsnemen in een comfortabele bus.
Die bus reed een mooie route langs het Hardangerfjord en talrijke ravijnen, zoals de beroemde Måbødalen Vallei
Onderweg stopten we bij de 182 meter hoge Vøringfossen waterval waar we de nodige foto`s konden maken, verderop was een volgende stop bij een groot stuwmeer.
De laatste stop was bij een toeristenhotel waar we een kop koffie en een wafel met jam en room kregen voorgeschoteld.
Rond het middaguur waren we terug aan boord, we gingen "even liggen" en vielen prompt in slaap. Dus sloegen we de lunch maar over, dat zou later wel goed komen.
Rond 15.00 vertrokken we voor de reis naar Lerwick, we zijn naar het lidodek gegaan, dat is het bijna bovenste dek in de openlucht. En we waren daar niet alleen, we konden met moeite nog een plek vinden.
Het schip ging via het Hardangerfjord richting zee, een mooie route waar veel van de woeste Scandinavische natuur te zien was.Tijdens de tocht werd door de Cruisedirector uitgelegd wat er zoal te zien was.
Zo hebben we,zittend in de zon bij 20 graden, een kop thee en wat broodjes tot ons genomen.

At sea, dinsdag 6 augustus 2024

Een paar dagen geleden hebben we een schrijven mogen ontvangen betreffende de aankomst in Lerwick een Shetland eiland in het Verenigd Koninkrijk.
Iedereen, of hij/zij nu aan de wal ging of niet, moest in de grote theaterzaal zijn paspoort komen tonen.
Ter ere daarvan was een route uitgeschreven en werd een tijdstip vermeld waarop men geacht werd aanwezig te zijn.
Ondanks al deze ongetwijfeld goed bedoelde voorbereidingen liep het toch uit op een chaos.
Er stond een lange rij voor de ingang van de zaal en toen we eenmaal in de zaal waren aangekomen mochten we op een stoeltje plaats nemen om daar op onze beurt te wachten.
Waarschijnlijk werd er voldoende geklaagd en gemopperd, we hoorde een medewerkster van HAL roepen: "Ik doe toch mijn best om het zo goed mogelijk te laten verlopen"
Die veel dus even uit haar rol.
Maar na enig geduld geoefend te hebben is alles toch goed gekomen en konden we naar de eetzaal voor het ontbijt.
Veel rust hadden we daarna niet want we moesten aantreden voor de excursie die we hadden geboekt.
Ook daar ging het (een beetje) mis, toen we op de afgesproken plaats aankwamen werden we doorverwezen naar een locatie elders. Ook daar werden we in de wacht gezet, maar met enige vertraging konden we dan eindelijk plaats nemen in de tender die ons dropte op de Victoria pier in Lerwick.
De bus was snel gevonden en zo konden we door een prachtig landschap de omgeving van Lerwick ontdekken.
In Scalloway hebben we het museum bezocht, er was daar veel te zien over de scheepvaart en visserij in de regio.
De volgende stop was bij en weilandje waar ca. 15 (Shetland) ponies op ons stonden en lagen te wachten.
We kregen van Carol, de eigenaar van de dieren, alles te weten over de ponies, van elk dier werd de naam en de leeftijd genoemd. Drie van de dieren waren slechts enkele maanden oud.
Na nog een stukje door de groene omgeving te hebben gereden werden we weer op de pier afgezet en konden we direct aan boord van een tender stappen.
We waren precies op tijd terug om nog van een gezonde lunch te kunnen genieten.

At sea, woensdag 7 augustus 2024
Vandaag was een zeedag.
We hebben een paar presentaties gevolgd over de bestemmingen die we de komende dagen gaan aandoen.
We hebben een workshop bloemschikken gezien en natuurlijk hebben we weer lekker gegeten en naar muziek geluisterd in een van de theaters en bars.
Als we op zee zijn is er elke middag een thee uurtje, daarbij worden smakelijke hapjes geserveerd. Vroeger waren dat Indische koekjes, maar dat is helaas verleden tijd.
We moesten het vandaag doen met cupcakes in diverse uitvoeringen en smaken.

VOOR VERTREK

We gaan de koffers pakken voor onze volgende (cruise) reis.

Dat pakken gaat nog een hele onderneming worden, we hebben van Holland America Line een voorbeeld van een paklijst voor Alaska gekregen.

Nu gaan wij niet naar Alaska, daar zijn we in een ver verleden al eens geweest, maar onze bestemming zal qua weersomstandigheden wel hetzelfde zijn als Alaska.

De eindbestemming is namelijk Groenland.

De gemiddelde maximumtemperatuur is daar in augustus is 10 tot 12 graden, maar het kan er ook wel vriezen.

Het is dus zaak dat we zowel zomer- als winterkleding bij ons hebben.

Het vertrek is op 3 augustus om 16.00 uur, we vertrekken vanuit Amsterdam.

Deze keer verblijven we 3 weken op de "Nieuw Amsterdam"

Hier is informatie over het schip en is te zien wat er zoal te doen (en eten) is.

Hier onder is een diashow met daarin "geleende " foto`s van de plaatsen die we gaan aandoen.

Het vaarschema is weer daar onder te lezen.

We hebben weer de nodige excursies geboekt in de plaatsen waar we nog niet eerder zijn geweest, 

WENEN

Wenen, maandag 15 mei 2023

Vandaag is de laatste volle dag in Wenen.
We hebben nog een excursie te doen. Deze keer hoeven we niet op een bepaalde tijd aanwezig te zijn, dus geen gehaast en zoeken naar een parking. We zien wel waar we de auto kwijtraken.
We hebben een groot gedeelte van de binnenstad bewandeld om in het Schweizer Hof te geraken.
In dit museum zijn de juwelen, kronen etc. van de keizerlijke families te bewonderen.
Men noemt het daarom ook de keizerlijke schatkamer.

Op de terugweg ging het dan toch nog even mis in het, zeer drukke, verkeer.
Ik dacht een wegomlegging te volgen omdat men in de buurt aan het bouwen was en daarom de weg had afgesloten.
Voor ik het wist stond ik voor de slagboom van een parkeergarage.
Achteruitrijden was geen optie, dus de garage in, gelukkig kon ik er zonder te betalen ook weer snel uitrijden.

Het laatste uitje bracht ons naar een restaurant in Grinzing waar deze keer geen heurigen muziek te beluisteren was.
We hadden vernomen dat er de beste schnitzels van Wenen werden geserveerd.
En dat klopte helemaal, we hebben heel smakelijk gegeten, het formaat van de kalfsschnitzel overtrof mijn verwachtingen. Hij werd geserveerd zoals dat naar mijn mening hoort; het vlees viel over de rand van het bord en was perfect gebakken.

Nu gaan we de koffers pakken, we vliegen morgen om 15.00 dus geen gehaast, 

We hebben een mooie week gehad, veel mooie dingen gezien, prachtige muziek beluisterd, lekker gegeten en af en toe een smakelijk wijntje gedronken.

Het hotel was goed, het ontbijt prima en de kamer rustig.

Als we thuis zijn gaan we een poosje rustig aandoen, want doordat we natuurlijk weer zo veel mogelijk wilden doen en zien in 7 dagen zijn we nu wel min of meer afgepeigerd.

Wenen, zondag 14 mei.2023

Voor vandaag hadden geen plannen, pas in de avond stond er weer een concert gepland. 

Omdat het nog steeds regende besloten we naar het Beethoven museum in Grinzing te gaan.

Onderweg kwamen we langs een groot restaurant waar we besloten wat te gaan drinken Het was er ontzettend druk, later begrepen we waarom, het was moederdag. 

We konden toch nog een plaatsje bemachtigen en zo zaten we ons even later te goed te doen aan kaiserschmarren. Een "must eat" als je in Oostenrijk bent.

Het Beethoven museum was zeer informatief. 

Het is gevestigd in een pand waar de componist heeft gewerkt en gewoond.

Er was veel van zijn muziek te horen en er waren diverse video's te bekijken. 

In het Mozart Haus werd een concert gegevens door 3 heren en een dame die respectievelijk viool en cello speelden.

Er werden stukken gespeeld van Beethoven, Schubert, Mozart en Strauss.

Het vond plaats in een kleine ruimte waar zich ca. 50 toeschouwers bevonden.

Daardoor was de akoestiek geweldig en hebben we genoten van een mooi concert. 

Wenen, zaterdag 13 mei 2023

Hoewel het nog een beetje miezerig weer was besloten we er toch op uit te gaan, op het programma stond een bezoek aan de "Naschmarkt".
Deze keer was maar een klein stukje lopen vanaf de parking naar de markt.

De beroemdste markt van Wenen kent een geschiedenis die teruggaat tot de 16e eeuw. Op de Naschmarkt maak je een culinaire wereldreis. Je vindt hier kruiden en specerijen uit alle windhoeken van de wereld, van typisch Weens tot Indiaas en van Vietnamees tot Italiaans.

Op de Naschmarkt zijn vele kleurrijke bezoekers die fruit en groenten kopen bij de talloze marktkramen. Het westelijke gedeelte, bij de Kettengasse, biedt een geweldige variëteit. Je vindt er verschillende soorten vlees, groenten en fruit. Dit is dé plaats waar je die moeilijk-te-vinden exotische soorten gewoon kunt kopen. Kruiden, wijnen, kazen en olijven.

Wij hadden vanmorgen goed ontbeten, dus konden alle verlokkingen weerstaan.
Wel hebben we op een overdekt terrasje, waar er heel veel van voorhanden zijn, onze portie cafeïne aangevuld.

In de avond was er natuurlijk weer muziek.
Deze keer ging het naar de Karlskirche, aldaar werd een uitvoering ten gehore gebracht van de 4 jaargetijden van Vivaldi. Het was een geweldige uitvoering. Niet in de laatste plaats omdat ook de locatie waar het concert werd gegeven overweldigend mooi was.

Hier een stukje van het concert, 

Wenen, vrijdag 12 mei 2023

Vandaag gingen we als eerst naar het Hundertwasser Haus:

In de jaren 80 van de vorig eeuw ontwierp Friedensreich Hundertwasser zijn eerste gebouw, het Hundertwasser Haus in Wenen. In 1983 werd begonnen met de bouw van dit pand en in 1985 openden de deuren van het Weense architectuuricoon.

Maar wat is er nou zo bijzonder aan het gebouw? De vloeren zijn ongelijk, de ramen hebben stuk voor stuk verschillende vormen en natuurlijk zorgen ook de opvallende kleuren voor dat het gebouw er niet een is zoals alle anderen. Bovendien vind je overal in het gebouw planten. Deze noemde Hundertwasser gekscherend ‘gratis inwoners’.

Het complex is op dit moment in handen van de Oostenrijkse overheid en de woningen in het pand zijn sociale huurwoningen.

Een stuk verderop is het Hundertwasser museum.
In het Hundertwasser Museum vind je niet alleen de unieke architectuur, die door het hele gebouw verrassingen voor je in petto heeft, maar ook schilderijen, tekeningen, maquettes en vele andere zaken waar Hundertwasser bij betrokken was - zoals de Brockhaus-banden (1986).

Het was `s avonds weer even zoeken voordat we bij de "Musikverein" waren. Maar dat was de moeite waard, we hebben genoten van een prachtig concert.

De musici waren allen voorzien van een pruik en hadden kledij aan uit de tijd van Mozart. Een dame en een heer zongen aria`s uit verschillende opera`s van Mozart.
De laatste 2 stukken waren van Strauss, "An der schönen blauen Donau" en de "Radetzky Mars".
Bij deze stukken werd het publiek aangemoedigd mee te klappen.
Een prachtige ervaring, die de boeken in gaat als een van de mooiste concerten die we hebben meegemaakt.

Wenen, donderdag,11 mei 2023

Het was vanmorgen nog steeds zonnig, dus snel er op uit.
We hadden voor deze dag kaarten besteld voor Museum Belvedère. Het gekozen tijdslot was om 11.00 uur dus we dachten vroeg genoeg te zijn als we om 09.45 uur vertrokken. Dat pakte anders uit, op google maps hadden we een parking in de buurt uitgezocht, echter toen we op het adres arriveerden bleek er geen parking te zijn maar een kantorencomplex.
En zo kwamen we op parking hauptbahnhof terecht.
Inmiddels liep het al aardig richting 11 uur en we moesten nog een half uur lopen, dan maar een taxi?
Vergeet het maar, de heren lieten ons weten dat het vlakbij was en weigerden ons te brengen.

En zo kwamen we veel later dan afgesproken, na een helse tocht, in het museum aan.
Maar we hebben wel een prachtige collectie van Gustav Klimt gezien. En natuurlijk is het paleis ook het bezoeken meer dan waard.
Om 19.00 uur werden verwacht op een steiger bij de Schwedenplatz om aan boord te gaan van het m.s. Wien.
Met dit schip hebben we een tour gemaakt van ca. 3 uur over het Donaukanaal en de Donau.
Er was een goed koud en warm buffet met natuurlijk diverse Oostenrijkse lekkernijen. We hebben er een lekker wijntje bij gedronken en geluisterd naar Heuriger muziek.
Dat we na afloop, in het donker, de parking niet 1,2,3 konden vinden kon onze dag niet meer stukmaken.

Wenen, woensdag 10 mei 2023, Feestje !

Vanmorgen toen we de ontbijtruimte betraden zagen we dat onze tafel versierd was met rozenblaadjes, rode roosjes in een vaasje en brandende kaarsjes in een taartje.

Ook werden er 2 glaasjes wijn ingeschonken.

Wat bleek? Het was onze 15de trouwdag!

We werden door de kelners gefeliciteerd en hebben van een heerlijk ontbijt genoten. 

De route naar Schönbrunn hadden we snel gevonden, doordat de parking ver verwijderd was van het paleis waren we niet op de afgesproken/gereserveerde tijd aanwezig, maar we mochten toch naar binnen. En toen konden we ons vergapen aan alle pracht en praal.

De kamers in het slot zijn voornamelijk ingericht in de Rococostijl. Vooral weelderig met pluche tapijten, grote schilderijen en zijden wandbekleding. Aan geld hadden de Habsburgers geen gebrek en dat liet men graag zien. De Meeste muren en plafonds in Schönbrunn zijn witgelakt en hebben accenten van bladgoud. Met andere woorden overweldigend en dat voor de zomerresidentie.

Tijdens de rondleiding krijg je diverse kamers te zien, zowel de werkkamers, de privé-kamers en de badkamer met schoonheidssalon van Sissi en Marie Antoinette. In totaal krijg je van de 1.441 kamers slechts 40 kamers te zien tijdens de rondleiding door het paleis. 

Vanzelfsprekend waren we na deze rondgang hongerig en dorstig geworden. Dat hebben we opgelost door op een zonnig terras in de paleistuin neer te strijken en daar een apfelstrudel en een drankje tot ons te nemen.

Om de feestdag naar behoren af te sluiten hebben we een tafel gereserveerd in Restaurant  Weingut Heuriger Alter Bach Hengl.

Heuriger, naam voor de wijn van de laatste omheining (oogst) en, in ruimere zin, het restaurant van de producent waar deze wordt geserveerd (buschenschank);

Een Heuriger is een wijnbar die bekend staat om zijn gezellige sfeer. Het heeft een traditionele, rustieke inrichting en serveert zijn eigen wijn en eten. De Heurigen-cultuur is een heel bijzonder onderdeel van de Oostenrijkse cultuur.

Er werd ook heurigen muziek gespeeld, in ons geval door een violist en accordeonist.

Om een ide te geven hoe zoiets klinkt is er een kort filmpje van een ander trio bijgevoegd.

We hebben er heerlijk gegeten en een goed glas Grüner Veltliner gedronken.

Kortom, een mooie afsluiting van een mooie dag.

Wenen, dinsdag 9 mei 2023

Het zat vanmorgen niet mee om in Wenen te geraken.
We dachten vroeg genoeg van huis te zijn gegaan maar hebben er i.v.m. files (om 06.15 uur) ruim een uur over gedaan om op Schiphol te geraken.
Op de parking in Aalsmeer hebben we ruim een half uur op de shuttlebus moeten wachten, en toen die eindelijk was gearriveerd en 100 meter had gereden bleek er een defect te zijn en moesten we overstappen op een andere inderhaast opgetrommelde vervangende bus.
En zo arriveerden we veel later dan gepland bij de incheckbalie.
Nadat we een medewerkster hadden aangesproken werden we naar de priority counter verwezen en waren we zonder wachten ingecheckt.
De vlucht vertrok een half uur te laat maar kwam toch op schema tijd aan in Wenen.
De koffer hadden we snel in ons bezit en konden we op zoek naar de huurauto.
Na lang zoeken vonden we de meet & greet plek, maar er was niemand die ons welkom heette, dus maar eens gebeld met de vestiging. We kregen te horen dat we op de goede plek waren aangeland en dat we een what's app zouden ontvangen met verdere instructies.
Daar hebben we een half uur op gewacht, er arriveerde een shuttlebus die ons vele kilometers verderop bij een gebouw dropte waar we dan eindelijk, na vele plichtplegingen, de auto in ontvangst konden nemen.
Op naar onze eerste bestemming: Café Landtmann.

Café Landtmann is sinds 1873 een Weens instituut. Burgtheater, bondskanselarij, raadhuis, universiteit: de exclusieve omgeving is een belofte. En zo liep de Who is who hier de deur steeds plat. Siegmund Freud was stamgast en ook Thomas Mann, Gary Cooper en Marlene Dietrich lieten zich de koffie hier smaken. En niet zomaar een koffie. Hier worden vijf uitstekende brandingen op drie verschillende manieren verwerkt voor het repertoire van de Weense koffiewereld. Tot op de dag van vandaag genieten acteurs en politici hier samen met kunstenaars, zakenmensen, reizigers en studenten.

Wij hebben er "wat fris" gedronken en respectievelijk een Mozart Torte en een Esterhazy taartje genuttigd.
En....we hebben van de zon kunnen genieten.
Nu liggen we uitgeteld op bed in een modern hotel, we hebben een ruime kamer die van alle gemakken is voorzien.
We hebben onszelf beloofd dat we naar het songfestival gaan kijken, maar of we het einde halen.....?

Bonaire, februari 2023

Kralendijk,12 februari 2023

We werden er door André, m`n dive buddy, op gewezen dat er een mooie route te rijden was in het noordoosten van het eiland​.

Het gebied waar de route doorheen loopt heet: Tras di Montaña (achter de berg).

We hadden het begin van de route snel gevonden, waar onlangs nog een gravel pad was is nu, juist voor de aankomst van de koning, die dit gebied vorige week ook heeft bezocht, een prachtige asfaltweg aangelegd.

Die weg bracht ons naar ​uitkijkpunt Seru Largu​, het​ bevindt zich op een heuvel met een hoogte van 123 meter;  Seru Largu betekent in het Papiaments ‘grote heuvel’. Seru Largu is de op drie na hoogste berg van Bonaire. Op Bonaire staat Seru Largu plaatselijk bekend onder de naam ‘de berg’.

W​e hadden er een prachtig uitzicht​ op het eiland Klein Bonaire en Kralendijk.

Toen we onze route vervolgden bleek dat het stukje weg naar de berg het enige stuk was dat van een asfaltlaag was voorzien. De rest van de route was een weg met kuilen en diepe wielsporen, daardoor werden we hevig heen en weer geslingerd en kwamen enigszins verfomfaaid weer op de hoofdweg aan.

We hebben exotische boomsoorten gezien, veel geiten en ezels en zelfs een enkele leguaan.

Kralendijk, 8 februari 2023

We zijn op Bonaire.
Een week geleden zijn we hier aangekomen na een reis van ruim 13 uur. De TUI vlucht maakte een tussenstop op de Dominicaanse Republiek. Daar moesten we het vliegtuig verlaten en met onze handbagage weer door de securitycheck.
Dus weer in een lange rij voordat we bij het enige X-Ray apparaat waren dat onze bagage zou screenen.
Aangekomen op Bonaire konden we snel de gereserveerde auto ophalen en op weg gaan naar het resort waar we 14 dagen verblijven.

We waren niet van plan om deze keer onze belevenissen op de website te zetten omdat het de zoveelste keer is dat we op Bonaire zijn. Waarschijnlijk heeft niemand er behoefte aan om opnieuw te lezen wat we hier allemaal (her)beleven.

Maar toch hebben we weer wat nieuwe plekjes ontdekt die de moeite van het vermelden waard zijn.

Zo zijn we in Rincon naar “Magazina di Rei” geweest.

Hoog op een heuvel in de bijzondere natuur en tijdloze setting van het gebied Rincon staat een groot wit gebouw. De ‘Mangazina di Rei’ (opslagplaats van de Koning) werd in de negentiende eeuw door de Nederlandse overheid gebruikt om rantsoenen op te slaan voor de gouvernementsslaven. Ook had het een rol van betekenis in het gebied dat toentertijd de landstuinen ten Oosten genoemd werd.

Tegenwoordig wordt de opslagplaats gebruikt om de culturele rijkdom van Bonaire te bewaren voor huidige en toekomstige generaties voor doeleinden van studie, educatie en genoegen.

Enkele dagen voor wij er waren Willem Alexander, Maxima en Amalia hier ook geweest tijdens hun bezoek aan de Antillen.

Hoewel we hier ook al eerder zijn geweest vonden we het wel aardig om nog een keer naar de “Donkey Sanctuary” te gaan.

Donkey Sanctuary Bonaire zet zich in om alle ezels van Bonaire een beschermd leven te bieden. Tevens wordt voorlichting gegeven over de leefwereld van ezels aan de eilandbewoners, op scholen en aan toeristen. In Donkey Sanctuary Bonaire wonen op dit moment meer dan 700 ezels. Zij worden er voorzien van voedsel, drinkwater en medische verzorging en hebben er veel ruimte en vrijheid.

Wanneer er een melding binnenkomt van een in het wild levende ezel in nood, gaan vrijwilligers op pad om het dier te helpen. Zieke en gewonde dieren worden in de opvang verpleegd, waarbij zo nodig een dierenarts wordt ingeschakeld.

Na een relaxt ritje over het complex, waarbij om de haverklap een ezel zijn kop door het geopende autoraam stak, zagen we in de babyshelter twee dieren van resp. 3 en 5 weken oud.

Vandaag hebben we een zeer relaxte duik gemaakt bij “Something Special” een duikstek niet te ver bij het resort vandaan waar het ook prima snorkelen is.

Mijn buddy André van “Dive Factory” en ik zijn 50 minuten onder water geweest. De maximum diepte was 16 meter.

Het zicht was redelijk, zo`n 15 meter. Er was natuurlijk heel veel vis en koraal te zien.

Maar het was vooral een heel relaxte duik. Normaal slurp ik een 12 liter fles bijna leeg in 50 minuten, nu had ik maar de helft verbruikt.

We hebben voor maandag a.s. een duik gepland bij de zoutpier.

Een filmpje gemaakt tijdens de duik is hier te zien.

Mocht u zich afvragen wie de slanke persoon is die op het bijgevoegde filmpje voorbij zwemt, dat is dezelfde persoon die op deze website de reisverhalen van Ingrid en Robert schrijft.

Thuis, maandag 19 september 2022

We zijn weer thuis.
En voorlopig blijven we daar, we hebben voor de nabije toekomst geen reisplannen.
Maar niets is zeker in het leven.
Zaterdag hebben we nog een bezoek gebracht aan Abbeville.
We zijn een poosje op zoek geweest naar een parkeerplaats maar konden in het centrum niets vinden.
Dus zijn we doorgereden naar Saint Valery sur Somme, een mooi plaatsje aan de monding van de rivier de Somme.
We hebben langs de jachthaven en over de boulevard gelopen en de middeleeuwse bouwsels bekeken.

In de namiddag/avond hebben we de koffers gepakt zodat we de volgende dag na het ontbijt vroeg konden vertrekken.

LeTouquet, Frankrijk, vrijdag 16 september 2022

LeTouquet, Frankrijk, donderdag 15 september 2022

Niet te ver van Le Touquet ligt Neuville-sous-Montreuil, het is via rustige wegen binnen een half uurtje te bereiken.
Hier is de Chartreuse Notre-Dame-des-Prés.
En we hoefden ons ook niet te haasten want de abdij zou pas om 11 uur open gaan voor het publiek.

De abdij in Neuville-sous-Montreuil werd gesticht in 1328 door de graaf Robert van Boulogne. In de loop der eeuwen werd ze meerdere keren verwoest. Na de verwoesting gedurende de Franse Revolutie werd ze pas in 1870 opnieuw opgebouwd. In 1901, bij de invoering van de splitsing tussen Kerk en Staat, werden de monniken verdreven en ze verhuisden naar de abdij van Parkville in Engeland. Ze konden wel de meeste rijkdommen meenemen.
Toen werd ze in gebruik genomen als hospitaal en sanatorium. In de eerste wereldoorlog werd ze een militair hospitaal waar tevens grote aantallen vluchtelingen uit België werden opgenomen. Na de tweede wereldoorlog werd de abdij een opvanghuis voor psychiatrische patiënten.
In 2000 werd de abdij verkocht aan de Zusters van Bethlehem. Die kwamen echter al vlug tot de vaststelling dat de restauratie teveel zou kosten. Door de ontdekking van de ‘huiszwam’ (Mérule) konden ze bovendien hun aankoop betwisten.
In 2008 werd de abdij aangekocht door een groep van privéinvesteerders, die de abdij geleidelijk aan restaureren.

Nadat we eerst de goed onderhouden moestuin hadden bekeken, konden we de abdij betreden.
Hoewel men volop met de restauratie bezig was, konden we toch een goede indruk krijgen van hoe het gebouw er in het verleden heeft uitgezien.

Via een omweg langs verschillende kustplaatsen wilden we terugrijden naar de thuisbasis. Het was de bedoeling in een van die plaatsen, aan het strand, de lunch te gaan gebruiken.
Alle horecazaken bleken echter gesloten te zijn, het is overduidelijk einde seizoen.
Dat is overigens ook te merken aan het weer, het is flink koeler dan de eerste dagen en de zon is maar heel even te zien geweest,

Toch konden we nog een terrasje vinden op het strand van Le Touquet waar we ons konden laven.

LeTouquet, Frankrijk, woensdag 14 september 2022

Het is een miezerige dag, de zomer lijkt voorbij te zijn.En dus bespreken we tijdens het ontbijt wat we vandaag gaan ondernemen.
Als eerste gaan we naar Wimille, daar is de Colonne de la Grande Armée te bewonderen.

Deze kolom, symbool van het kamp van Boulogne, steekt uit boven Boulogne-sur-Mer en de vallei.
Bovenop staat een beeld van Napoleon met zijn rug naar Engeland...
Het verhaal gaat zo: na de vredebreuk van Amiens in 1803 begint Engeland samen met Oostenrijk, Rusland en Zweden een grote coalitie tegen Napoleon en zijn expansiepolitiek. Napoleon reageert al snel. Hij vertrekt richting Boulogne-sur-Mer waar hij het kustleger vestigt, bestaande uit 120.000 mannen. Hier begint het kamp van Boulogne. “Het is goed dat Engeland weet dat het gebied tussen Groot-Brittannië en het continent niet onoverbrugbaar is”, schreef Napoleon aan Talleyrand.

Van 1803 tot 1805 houdt Napoleon zich systematisch bezig met de invasie van Engeland. De kust krijgt een heel ander gezicht met de werken die de Eerste Consul aanstuurt en van ver af in de gaten houdt. Op 16 augustus 1804 vindt in Boulogne de grootste decoratieceremonie van het Legioen van Eer (dat twee jaar daarvoor was opgericht) plaats, die ooit gehouden is. Doel: de soldaten bemoedigen. Na deze grote ceremonie besluiten soldaten een monument op te richten, ter ere van Napoleon: de zuil van het Grote Leger.

De kolom staat in Wimille en is nog steeds van kilometers ver af te zien. Elke soldaat heeft een halve dag per maand loon opgegeven (een hele dag voor officieren) om de bouw van de kolom te bekostigen. Bovenop de 53 meter hoge zuil staat een beeld van de Keizer gekleed als korporaal, met zijn rug naar Engeland gekeerd. Dit is trouwens niet de originele kolom. Napoleon werd op de eerste zuil als keizer afgebeeld en keek dreigend richting Engeland. Maar na de Tweede Wereldoorlog wilde generaal De Gaulle een minder strijdlustig standbeeld...

In Boulogne sur Mer was een bezoek aan de basiliek meer dan de moeite waard.
En dan in het bijzonder de crypte onder de basiliek.
We hebben geruime tijd rondgedwaald door het uitgebreide gangenstelsel.
De veertiende-eeuwse crypte is een van de grootste crypten in Frankrijk, 100 meter lang en een oppervlakte van ongeveer 1400 m². Na de start van de bouw van de basiliek werd de crypte in 1828 ontdekt. De basiliek werd opgebouwd op de crypte en zo ontworpen dat de vorm de plattegrond van de crypte volgt.

De crypte bestaat uit een labyrint van galerijen en kamers, in feite vormen de meeste van de muren de fundering van de middeleeuwse kerk. Vanaf 1839 werd de crypte geheel gerestaureerd.

In de ruimte is sinds 1980 een verzameling heilige kunst gehuisvest, het geheel is in 2015 volledig gerestaureerd. Het chevronpatroon geschilderd op de kolommen weerspiegelt de originele decoratie waarvan sommigen nog steeds te zien zijn. De muurschilderingen bedekken bijna het gehele muuroppervlak en zijn tezamen ongeveer 4.000 m2.

De 160 figuratieve grisaille schilderijen zijn gewijd aan de geschiedenis van het christendom en de legende van Notre-Dame de Boulogne, in de meest oostelijke delen is er een veelkleurige versiering met van arabesken. De chronologisch opgestelde verzameling van in steen gehouwen reliëfs geven een beeld van de tijd tussen het Romeinse tijdperk tot de late achttiende eeuw.

Na een wandeling door het centrum van de stad kwamen we bij een zaakje waar we koffie konden drinken. Toen we er eenmaal zaten ontdekten we een vitrine met een groot assortiment plaatselijke lekkernijen.
We zijn er eens voor gaan zitten en hebben enkele exemplaren tot ons genomen.

Le Touquet Paris Plage, Frankrijk, dinsdag 13 september 2022

Een van onze trouwe volgers liet na een bericht uit Denemarken weten dat zij het wel verstandig zou vinden als de kop van de website zou worden veranderd in : On the road again, and again, and again.
Dit omdat we de laatste tijd meer ¨on the road¨ zijn dan thuis.
We meenden aan haar verzoek te moeten voldoen, en zo is het resultaat zichtbaar boven dit relaas.

Maar.....we kunnen het toch niet laten, en zo zijn we, alweer, on the road.
Het is wel waarschijnlijk de laatste keer deze zomer dat we er op uitgetrokken zijn.
Een paar weken geleden kregen we het idee om nog een keer naar Zuid Frankrijk af te reizen, we doen dat de laatste paar jaar in september.
Dus het hotel gemaild en een periode van 2 weken vastgelegd voor eind september.
We kregen direct een mail retour met een bevestiging.
In de avond kregen we echter nog een mail met excuses, er was een dubbele reservering.
In de talloze mails die daarop volgden hebben we geprobeerd een andere periode of een andere kamer te kiezen.
Maar het is niet gelukt, de beste optie was om tijdens ons verblijf drie keer van kamer te wisselen.
En dat vonden we wel wat ingewikkeld worden.
We hebben voor de periode in september afgeblazen en voor de zekerheid de periode in juni 2023 vastgelegd.

En zo zijn we nu in Le Touquet Paris Plage, een stad ca. 80 kilometer ten zuiden van Calais aan de Atlantische kust.
Onze (schoon)zus is hier de afgelopen zomer in de buurt op vakantie geweest en liet ons bij thuiskomst weten :¨Dat is echt iets voor jullie ¨
Waarschijnlijk bedoelde ze ermee te zeggen dat deze locatie uitermate geschikt is voor personen op gevorderde leeftijd.

We zijn zondag aangekomen en verblijven in een appartement op de begane grond van een hotel.

Gisteren was het weer nog goed en hebben we de omgeving verkend en op het strand gelegen.

Vandaag zijn we naar stadjes in de buurt geweest. Zo kwamen we in Le Crotoy, een vissershavenplaats aan de baai van de Somme.
Het was marktdag en zo konden we een paar visjes kopen die vanavond in de pan gaan belanden.

Verderop lag Montreuil, in deze plaats is een citadel waar we heen wilden.
Helaas was juist vandaag de citadel gesloten voor het publiek en konden we louter foto`s maken van de buiten omgeving.

Havneby, Denemarken, zondag 28 augustus 2022

Het is vandaag wat minder weer, we besluiten naar Ribe te gaan.
Ribe is, naast het oudste stadje van Denemarken, ook het oudste van geheel Scandinavië. Ribe werd in 710 n.Chr. gesticht als marktplaats van Friezen en Noormannen. Er waren in die tijd veel Friezen in het gebied rond Ribe. Deze Friese opstandelingen waren, net als iedereen die niet voor het Frankische juk en de christelijke kerk wilde buigen, naar het gebied ten oosten van de Lauwers gevlucht. Vermoedelijk trok een deel van hen door het waddengebied naar het noorden op zoek naar een nieuw bestaan, veilig buiten het bereik van de Frankische vijand. Deze Friese trek naar het noorden is afgeleid uit archeologische vondsten. Aan het begin van de achtste eeuw ontstond net ten noorden van het toenmalige Noord-Friese waddengebied de handelsplaats Ribe.
We waren er te vroeg om de belangrijkste bezienswaardigheid binnen te kunnen.
De Domkerk Onze-Lieve-Vrouwe ging pas om 12 uur open voor het publiek.
Dus hebben we tot die tijd door de straten van het stadje gewandeld.
Telkens als we een restaurant wilden betreden om iets warms te drinken werden we naar het buitenterras verwezen.
Daar vonden we gezien de weersomstandigheden niet erg aantrekkelijk, uiteindelijk zijn we bij een pizzabakker beland die ons wel wilde voorzien van een Italiaanse bak.
We hebben daarna de tijd genomen om de Dom te bekijken.
We hadden gezien dat er een mogelijkheid was om op het eiland Mandø te geraken via een dam.
Dat moest dan echter wel geschieden bij laag water of afgaand tij.Bij hoog water zou de dam onder water staan.
We zijn een behoorlijk stuk de dam opgereden, maar omdat het water toch behoorlijk dichtbij de weg kwam zijn we omgekeerd.

Havneby, Denemarken, zaterdag 27 augustus 2022

In Esbjerg gingen we de bibliotheek binnen omdat daar ook de tourist info was gevestigd.
We vroegen om wat meer informatie over de stad en de mogelijkheid om in de buurt een boottour te gaan maken.
We dachten daarbij aan een havenrondvaart o.i.d.
De verrassing was groot toen we hoorden dat er wel een veerboot voer naar het nabijgelegen eiland Fanø.
Op het internet hadden we niet kunnen vinden dat er ook de mogelijkheid was om met de auto de overtocht te maken.
We gingen er van uit dat het veer alleen bestemd was voor voetgangers en fietsers.
Maar dat bleek dus niet het geval, we konden naar de terminal rijden en direct aan boord gaan.
De overtocht duurde 12 minuten.
En zo kwamen we aan op Fanø.
Sønderho is ooit verkozen tot het mooiste dorp van Denemarken, dus daar moesten we heen.
Via een weg met aan beide zijden uitgestrekte heidevelden kwamen we er aan.
Wat ons als eerste opviel was de rust en stilte. Men doet een poging om het eiland autoluw te krijgen en dat is, wat Sønderho betreft, goed gelukt.
We hebben ons vergaapt aan de mooie oude huizen en tuinen.
Bij de Sønderho Kro aangekomen moesten we even een pauze inlassen.
Kro`s zijn traditionele Deense herbergen, die je in heel het land vindt, meestal in karakteristieke oude vakwerkhuizen met rieten daken, waar service en gastvrijheid hoog in het vaandel staan.
In de 12e eeuw dienden de Kro`s als rustplaats voor vermoeide reizigers die er na een stevige maaltijd een goede slaapplaats konden vinden.
Ook vandaag de dag kan men in de meeste Kro`s behalve genieten van een typisch Deens (streek)gerecht, overnachten. Ze zijn zeer geschikt voor een kort verblijf, bijvoorbeeld tijdens een (fiets)rondreis over het Deense eilandenrijk.
We hebben er een geweldig smakelijk visgerecht verorberd en zijn daarna vertrokken richting Rindby waar we alweer het strand konden oprijden.
Even hebben we van de zon kunnen genieten, het werd echter al snel frisser door de harde wind, dus richting huis. Toch nog zo`n 80 kilometer.

Havneby, Denemarken, vrijdag 26 augustus 2022

Sylt stond ook al een poosje op ons lijstje van nog te ontdekken bestemmingen.
En dus zijn we er vandaag, na een reservering gemaakt te hebben voor de ferry, heen gevaren.
De ferry kwam aan in Stil, een stadje in het noorden van het eiland.
En dus zijn we in zuidelijk richting gaan rijden om de meest belangwekkende plekken van het eiland te zien.
In Wenningstedt is een grafheuvel van vijfduizend jaar oud. De grafheuvel is 3,20 meter hoog en te bezoeken. De grafkamer heeft de vorm van een Hunebed in de heuvel.
We zijn niet binnen geweest.
In de buurt van Kampen is de Rode Klif.
De Rode Klif is een 30 meter hoge steile kust tussen Wenningstedt en Kampen. Het is een bezienswaardigheid. De roestkleurige keileem bezorgde de klif zijn naam. De rode aarde is een ijzerhoudende eindmorene van een van de gletsjers. Het klif begint bij Wenningstedt en eindigt ter hoogte van Haus Kliffende, het huis dat op het randje van het duin staat, ter hoogte van de Kampener Westheide. Daar ligt ook het hoogste duin van het eiland, de ongeveer 52 meter hoge Uwedüne.
En natuurlijk is er ook een prachtig strand. Het strand wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van de bijzondere srandstoelen/huisjes.
In List, vlakbij de ferryterminal is een redelijk groot winkelcentrum met , natuurlijk, veel horeca.
We hebben daar even op terras gezeten, maar omdat er een regenbui dreigde besloten we te verkassen naar de auto en al vast in de rij te gaan staan voor de overtocht.
Toen we daar aankwamen, een uur voor vertrek, konden we nog met de juist vertrekkende boot mee. Zo waren we een uur eerder thuis dan gepland.
Dat kwam goed uit, het was best een vermoeiende dag geweest.

Havneby, Denemarken, Woensdag 24 augustus 2022
We zijn op het eiland Rømø in Denemarken.
Rømø is eigenlijk geen eiland omdat het met een dam met het vasteland van Zuid Jutland is verbonden.
We verblijven in Havneby, Havneby is een kleine vissersplaats. Vanaf de haven is er een veerboot verbinding met de Duitse plaats List op het tegenovergelegen zuidelijk eiland Sylt.
De haven werd in de periode 1961-64 aangelegd en werd het een opslagplaats voor de visvangst van voornamelijk garnalen, tweekleppigen en mosselen. Sinds eind jaren 80 (1980-89) ontstond de opkomst van het toerisme naar het eiland en Havneby, waarna er appartementen, zomerhuizen, hotels en vakantieparken werden gebouwd.
We zijn hier twee keer eerder geweest, de eerste keer moet ergens rond 2007 zijn geweest een jaar nadat we elkaar gevonden hadden.
Twee jaar geleden zijn we hier tijdens een rondreis door Denemarken ook geweest, we konden toen al zien dat er veel was veranderd sinds ons eerste verblijf.
We zijn in een vakantiepark waar we een huis hebben geboekt voor twee weken.
Het park is heerlijk rustig, er zijn zwembaden, een sauna en andere min of meer noodzakelijke voorzieningen.
Het huis is ook van alle gemakken voorzien.
We zijn eergisteren vertrokken en hebben een nacht doorgebracht in Cloppenburg.
Van huis naar Havneby is het ruim 700 kilometer, net iets te ver om die afstand in een dag te overbruggen, door alle wegwerkzaamheden en rustpauzes heeft de rit toch langer geduurd dan we hadden ingeschat.

Na het doen van de meest noodzakelijke boodschappen zijn we naar het dichtsbijzijnde strand getogen.

Op veel plaatsen in Denemarken is het toegestaan en de gewoonte dat men met de auto het strand oprijdt.

Dat strand is vaak minimaal een kilometer breed, dus plek genoeg om in alle rust van een boek of muziek te genieten.

Havneby,Denemarken, donderdag 25 augustus 2022
Het werd tijd om het eiland opnieuw te gaan ontdekken/verkennen.
We waren al een paar keer in het kerkje vlakbij Havneby gereden, nu wilden we er eens binnen kijken.
De Sint Clemens kerk.
Sint Clemens is de beschermheilige van zeevaarders, geen wonder dat de kerk op het eiland aan hem gewijd is. De oorspronkelijke kerk werd rond 1200 gebouwd en is in de eeuwen daarna uitgebreid. Door de jaren heen is de kerk versierd met schaalmodellen van schepen. Rond de kerk ligt het kerkhof van Rømø, waar een bijzondere verzameling grafstenen ligt, de zogenaamde Kommandorsten. Deze hebben de kapiteins van de schepen zelf meegenomen vanaf de monding van de Rijn in Nederland. Daar zijn de namen van de familie van de kapitein en soms zelfs hele afbeeldingen in de steen gegraveerd. Alleen de overlijdensdatum is leeg gelaten zodat deze later toegevoegd kon worden voor gebruik.

Even verderop :
Nationaal Museum Kommandørgård
Deze kapiteinswerf is een interessant museum om te bezoeken. Het neemt je mee naar de tijd van de zeevaarders in de achttiende eeuw. Het huis zelf stamt uit 1748 en is mooi gerestaureerd. Je ziet hier de invloeden die de zeereizen hadden op de Denen en de welvaart die de walvisvaart naar Groenland bracht. Het gebouw is authentiek ingericht en de muren zijn deels betegeld met Delfts-blauwe tegeltjes. De bijzonderste accessoire van het huis is een potvisskelet.

In Jufre zagen we een hek dat is gemaakt van kaken van walvissen.

In Lakolk zijn we weer het strand opgereden, het was er veel drukker, veel mensen waren met vliegers in de weer.
Er waren de mooiste exemplaren te zien, uitgevoerd in prachtige kleuren en in de meest uiteenlopende modellen.

Thuis, dinsdag 16 augustus 2022

We zijn thuis.
Zondag om 06.00 uur lag de Rotterdam afgemeerd aan de Wilhelminapier.
Ik was net te laat aan dek om het afmeren mee te maken.
We hebben nog van een uitgebreid ontbijt genoten en hebben daarna de koffers aan de wal gerold.
Juist voor dat we de aankomsthal verlieten liet de taxichauffeur telefonisch weten dat hij in de buurt was.
We moesten nog een pittig stukje wandelen om uiteindelijk de taxi in het zicht te krijgen.
Na een snelle rit waren voor 10 uur thuis.

We hebben een mooie reis gemaakt, er waren wel wat zaken die we misten aan boord, zaken die er voor de corona uitbraak wel waren.
Er was geen Indonesisch eten meer en ook de sommelier was weg bezuinigd.
We hadden het idee dat ook verschillende zaken pittig in prijs waren gestegen.
Voor corona waren er ook regelmatig computer workshops en kooklessen, nu niet meer.
Het eten en de service in de diningroom en lidomarket waren als van ouds.
De excursie die we hebben gedaan waren goed verzorgd, maar ook in prijs gestegen.
Het is duidelijk dat de verliezen die zijn geleden door de epidemie weer goed gemaakt moeten worden.

At sea, zaterdag 13 augustus 2022

Gisterenmorgen was ik om 6 uur aan dek.

De haven van Newhaven was in zicht en het was prachtig weer.

We liepen echter de haven niet in maar gingen voor anker po de rede.
Er werden meteen 6 tenders neergelaten. Misschien zou dat genoeg zijn om iedereen, die dat wilde, op tijd aan de wal te brengen.

Na het ontbijt hebben we een uur op het achterdek gelegen, in tegenstelling tot eerdere dagen was het nu zomerweer.

Later aan de wal werd de term hittegolf gebruikt.

De excursie die om 11.30 uur zou vertrekken vertrok om 12.15 uur.

Het was weer een chaos. Er waren lange rijen in de gangen om aan boord van een tender te komen.

Tijdens de excursie hebben we andere delen van de Schotse Hooglanden gezien dan de dag ervoor.

We hebben de stadjes Stirling en Callender aangedaan, daar kregen we de tijd om de benen te strekken en de lunch te gebruiken.

De rit door de Highlands was weer prachtig.

Wel jammer was dat we niet een keer zijn gestopt om foto`s te kunnen nemen.

Enige dagen geleden, voordat de kapitein de corona maatregelen aankondigde, kwamen we in gesprek met de Indonesische kelner die de mondkapjes uit deelde. We vroegen hem of er misschien weer besmettingen waren en hoeveel mensen er in quarantaine waren geplaatst.

Eerst zij hij niet te weten of er besmettingen waren.

Toen ik hem vroeg :¨Berapa orang sakit ?¨ (hoeveel mensen zijn er ziek?) schrok hij daar zo van dat hij aangaf dat er 60 zieken waren.

Meteen daarna had hij al spijt van zijn ontboezeming, hij legde zijn wijsvinger op zijn lippen en verzocht ons niet door te vertellen waar we onze informatie vandaan hadden.

We hebben hem dat plechtig beloofd.

Invergordon, Scotland, donderdag 11 augustus 2022

Eerst het goede nieuws :

We hebben een nieuw mondkapje verstrekt gekregen.

En daarmee komt ook direct het slechte nieuws :

Er zijn ¨enkele¨ positieve gevallen van covid vastgesteld aan boord.

De mensen zijn in isolatie gezet en worden gemonitord.

Vanmorgen moest iedereen langs de immigratie.

Het is uitgelopen op een chaos.

De mensen die op excursie gingen ,waaronder wij, waren opgeroepen om als eersten aan te treden.

Maar Iedereen wilde natuurlijk aan de wal, en niet wachten tot 11 uur, zoals was ingedeeld.

En zo stond er een file van ver voor midscheeps tot achter in het achterdek.

We hebben ruim een uur in de rij gestaan.

Er ontstond de nodige irritatie.

Dolle pret!

Maar de excursie vertrok toch op tijd, we hadden een plek voorin de bus dus konden de prachtige omgeving goed in ons opnemen.

Er ging een meisje mee als hulp gids, zij is in dienst van HAL.

In een hotel in de buurt van Loch Ness was een plaspauze, we kregen een kwartier om te doen wat nodig was.

De hulpgids kwam een kwartier te laat terug in de bus, zij had vertraging opgelopen met winkelen!

Ze kreeg een veeg uit de pan van Donald, de hoofdgids en we hebben haar niet meer gezien of gehoord.

Maar door deze vertraging hebben we mooi het monster van Loch Ness gemist. Donald was er heilig van overtuigd dat als we een kwartier eerder ter plaatse waren geweest we haar zeker hadden kunnen waarnemen.

Bedankt hulpgids !

Rond de middag waren we bij Eilean Donan Castle in Dornie

We hebben een rondgang gemaakt in het kasteel waar we geen foto`s mochten maken.

Terug gekomen bij de bus kregen we een lunchboxje uitgereikt.

De weg terug voerde ons door het prachtige landschap van de Schotse Hooglanden. Mede doordat het weer was opgeklaard was het een mooie belevenis.

At sea, woensdag 10 augustus 2022

Het is wel een beetje rustiger geweest dan de afgelopen dagen maar er is toch nog een behoorlijke deining.
Toen ik om 06.30 uur aan dek kwam was er land in zicht en verscheen er een mager zonnetje.
Tijdens het ontbijt was er nog steeds land in zicht.
Het schip voer echter nog volle kracht, terwijl het inmiddels 8 uur was, het tijdstip dat we voor anker zouden moeten gaan.
En toen kwam het bericht van de heer Timmers, onze gezagvoerder.

Door de huidige weersomstandigheden vond men het niet verantwoord om in Lerwick voor anker te gaan.
Het verblijf in Lerwick werd dus gecancelled.
En plotseling moesten we terugdenken aan de rampcruise met de Westerdam in februari 2020.

Er wordt nu koers gezet naar Invergordon, ook Schotland.
Vanmorgen had er een immigratiecheck moeten plaats vinden, iedereen aan boord moest langs bij de douane.
Dit hebben we nu niet hoeven mee te maken.
Maar......het ritueel gaat morgen plaatsvinden, en wel om 07.30 uur.
Omdat we een excursie hebben geboekt die om 08.30 uur van start gaat mogen wij als eerste groep aantreden.
Het is dan wel zaak dat we voor die tijd ontbeten hebben anders schiet dat er bij in.
Dat gaat dus een kort nachtje worden !

At Sea, dinsdag 9 augustus 2022

We hebben beroerd geslapen, het is nog steeds stormachtig.

We zij nog steeds onderweg naar Lerwick waar we morgenochtend aankomen.

Omdat er aan boord niets te doen is wat onze belangstelling we ons op dek 10 op een riante bank neer gevleid.

We hebben daar de administratie wat bijgewerkt en geprobeerd een taxi te regelen.

Want eindelijk is er bekend wat de eindbestemming gaat worden : Rotterdam.

Nu zouden we dus vervoer kunnen regelen, dit gaat echter niet zo simpel.

Ik kan wel een reservering plaatsen voor een taxi, maar door de slechte internet verbinding kan ik geen betaling doen.

Hopelijk gaat dat de komende dagen wel lukken.

Verder dient nog vermeld te worden dat we , zonder dat we het wisten de poolcirkel zijn gepasseerd.

We hebben dat enige jaren geleden te voet gedaan en nu dus per schip terwijl we in diepe slaap waren.

Reykjavik Iceland, maandag 8 augustus 2022

De ¨Rotterdam¨ is vannacht aan de kade blijven liggen in Reykjavik.

Zo hebben de overige passagiers nog een dag de gelegenheid om aan de wal te gaan. Wij blijven aan boord, het weer is nog steeds niet zomers te noemen. En we zijn in het verleden al eens een paar dagen in Reykjavik geweest toen we met een huurauto het hele eiland zijn rond gereden.

We hebben voor de eerste keer gebruik gemaakt van het zwembad en de whirlpool waar we het rijk voor ons zelf hadden.

In de middag is het schip vertrokken richting Lerwick.

De gezagvoerder had aangekondigd dat het een hobbelige reis zou worden met veel wind en golven tot 5 meter hoog.

Al snel bleek dat die aankondiging niet ongegrond was. Het schip stampte en slingerde behoorlijk, dat was vooral goed te merken bij het inschenken van een glas wijn.

Reykjavik, zondag 7 augustus 2022

In Reykjavik konden we via HAL geen excursie meer boeken, die was volgeboekt.
Dus hebben we via Getyourguide iets geboekt.
Met deze company hebben we meerdere excursies geboekt in Azië en hebben daar goede ervaringen mee.
We moesten ons om 10.30 uur melden bij Skarfabakki.
We hadden geen idee wat of waar het was.
Na enige navraag bleek het een busterminal te zijn waar een bus op ons stond te wachten.
Dus gingen we in een miezerig regentje met 10 graden op pad naar de eerste bestemming: Pingvellir National Park.

Bij Þingvellir is de Midden-Atlantische Rug heel duidelijk zichtbaar. Dit gebied is de scheidingslijn tussen het Noord-Amerikaanse (ten noordwesten van de kloof) en het Euraziatische (ten zuidoosten van de vlakte) continent, met de vlakte zelf als scheiding. Op deze plaats drijft IJsland door tektonische bewegingen schoksgewijs met een gemiddelde snelheid van 1 à 2 cm per jaar uit elkaar, waar diverse fenomenen van getuigen: diepe kloven gevuld met zeer koud en helder water gevoed vanuit ondergrondse waterbronnen, fissuren, barsten, watervallen, verzakkingen en breukvlakken. Een aanzienlijk gedeelte van de vlakte is bedekt met lava van de nabij gelegen schildvulkaan Skjaldbreiður, die 9000 jaar geleden nog actief was. Het is ook deze lava geweest die de waterafvloed van het gebied blokkeerde waardoor het Þingvallavatn kon ontstaan. De kloof Almannagjá is ontstaan doordat er een grote aardverzakking heeft plaatsgevonden waarbij de grond over een lengte van zo'n 16 km plaatselijk 30 tot 40 meter daalde. De laatste aardverzakking vond in 1789 plaats waar de vlakte na een aardbeving in 10 dagen tijd met 60 cm daalde.

Volgende stop: Strokkur,  hier is een geiser die elke 7 a 8 minuten spuit.
We zijn er ondanks de nog steeds gestaag neerdalende regen naar toe gelopen.
Direct toen we er waren aangekomen spoot de geiser en konden we er nog net een foto van maken.

Door naar Gullfoss.
De Gullfoss is een waterval in de Hvítá (Witte rivier) in Zuid-IJsland. Het is een van de populairste watervallen van IJsland en is gemakkelijk (per auto) te bereiken. De waterval maakt deel uit van de Golden Circle, een favoriete rondreis langs Þingvellir, de Geysir en de Gullfoss die vanaf Reykjavik in één dag is af te leggen, en is mede daardoor een van de meest bekende IJslandse toeristenplaatsen.
Het water valt in twee trappen, die min of meer haaks op elkaar staan, 32 meter naar beneden in een kloof die ook weer geheel haaks op de tweede trap staat. De trappen worden gevormd door harde lagen basalt die worden afgewisseld door zachtere materialen. Deze afzonderlijke lagen zijn ook goed in de wanden van de kloof te herkennen. De kloof is meer dan 70 meter diep, 20 meter breed en 2,5 kilometer lang. De Hvítá is een gletsjerrivier die echter ook door regen wordt gevoed en kan grote hoeveelheden water vervoeren (50–110 m³/s in de winter tot 100–180 m³/s 's zomers). Het in de kloof neerstortende water zorgt vrijwel altijd voor een grote hoeveelheid stuifwater dat, als de zon erop schijnt, prachtige regenbogen veroorzaakt. Daaraan dankt de Gullfoss zijn naam: Gouden waterval. Het is mogelijk om helemaal tot aan de rand van de waterval te komen waarbij het donderende geraas overweldigend is. Als het steile pad (dat alleen met een dun touwtje is afgezet) in de winter beijzeld is, kan dat echter een hachelijke onderneming zijn.

Op de weg terug naar  Reykjavik deden we  Kerið aan.

Kerið (dat als de vaas vertaald kan worden) is een vulkaan . Het is een prachtig voorbeeld van een zogenaamde explosiekrater op een paar kilometer van Selfoss. De 170 bij 270 meter grote en 55 meter diepe, deels met groenig water gevulde krater ligt vlak naast de weg en is derhalve gemakkelijk te bereiken.
Kerið is ca 3000 jaar geleden ontstaan als onderdeel van een kratercomplex, Tjarnarhólar genaamd. Het verhaal gaat dat als de waterspiegel in Kerið stijgt, het water in een klein meertje boven op de 5 kilometer verderop gelegen 536 meter hoge berg Búrfell daalt, en omgekeerd. In de directe omgeving liggen nog twee andere kraters, de Seyðishólar and Kerhóll.
De rode wand van Kerið is deels bedekt met mos en kan men vrij makkelijk tot het kratermeeroppervlak afdalen. Het meertje zelf is ongeveer 10 meter diep.

En plotseling,  terwijl we aan de rand van de krater stonden, brak er een mager zonnetje door.
Niet lang daarna waren we terug in Reykjavik. We konden terug kijken op een mooie, maar natte en vermoeiende dag.

Isafjördur, zaterdag 6 augustus 2022

Vanmorgen rond 8 uur ging het anker eronder in de fjord bij Isafjördur.

Niet lang daarna konden we in de tender stappen om aan de wal te worden gebracht voor een excursie genaamd :¨Fjords & Flowers¨

In Flateyri konden we de oudste boekwinkel van Iceland bekijken.

Na het nuttigen van een kop koffie en diverse IJslandse lekkernijen mochten we ons te voet naar de plaatselijke kerk begeven.

Daar aangekomen werden we opgewacht door een meisje met een gitaar die enkele IJslandse liederen ten gehore bracht.

In Skrúðu bezochten we een kleine maar mooie botanische tuin.

Aangekomen in Isafjördur moesten we ruim een half uur wachten voordat we op de tender konden stappen die ons terug zou brengen naar de ¨Rotterdam¨.

Gelukkig regende het deze keer niet, al was het zomerse weer van gisteren omgeslagen naar een mistige kille dag.

At sea, donderdag 4 augustus 2022

Een zeedag, we hebben gelezen, geluierd en naar muziek geluisterd.
We konden niet op het promenadedek om een wandeling te maken, het dek was afgesloten i.v.m. de ruwe zee en harde wind.

Akureyri, Iceland, vrijdag 5 augustus 2022
In onze slaap werden we ook regelmatig ruw gestoord door het stampen en slingeren van het schip.
Omdat de klok voor de tweede dag op rij een uur werd terug gezet werden vroeger wakker dan gepland.
Met het instellen van de wekker had ik hier geen rekening mee gehouden.
We waren van plan in de diningroom te gaan ontbijten, maar daar konden we pas vanaf 8 uur terecht.
Tjalling, de cruise director van dienst, zou een praatje houden als we het fjord binnenliepen waar aan Akureyri is gelegen. En dat wilden we niet missen dus werd het ontbijt in het Lido gebruikt.
De verrassing was groot toen we daar aankwamen en konden waarnemen dat de zon scheen, er was een strak blauwe hemel en er stond veel minder wind dan de afgelopen dagen.
Na het eten konden we direct op het achterdek plaatsnemen, later zijn we naar een hoger gelegen dek gegaan waar het minder druk was en comfortabele ligbedden waren opgesteld.
En zo hebben we een paar uur van de zon kunnen genieten, het leek wel zomer !
Na de lunch was het tijd voor de excursie die we hadden geboekt.
Als eerste reden we naar het huis waar Jon Stefan Sveinsson had gewoond en gewerkt.

Wat verderop konden we turfhuisjes bezoeken.
Deze huizen liggen ongeveer dertig kilometer ten noorden van Akureyri, aan het Eyjafjörður fjord. De huisjes zijn gebouwd van hout, maar vooral het dak is bijzonder. Dit is gemaakt van turf en begroeid met gras. Omdat turf erg isolerend werkt, gebruikten de IJslanders deze duurzame methode al in de negende eeuw om de kou buiten te houden. De turfhuis traditie staat zelfs op de UNESCO Werelderfgoedlijst. De turfhuizen van Laufás werden in 1865 gebouwd en zijn erg goed bewaard gebleven.
Als laatste stond de kerk van Akureyri op het programma.Toen de groep voor de kerk verzameld was dacht de gids de deur te gaan openen, helaas die zat stijf op slot.
Na enige telefoongesprekken, waarbij de gids steeds triester ging kijken, werd ons duidelijk gemaakt dat vandaag de deur op slot bleef, er waren tegenstrijdige afspraken gemaakt. Er werd ons aangeraden dan maar foto`s van de buitenkant van de kerk te nemen. En zo kunnen we zeggen: ¨Gelukkig hebben we foto`s nog¨

Molde, Noorwegen, woensdag 3 augustus 2022

We moesten vroeg op omdat we een excursie hadden geboekt die om 08.30 uur begon.
Dus konden we niet in de diningroom ontbijten maar moesten we naar de Lido Market, een zelfbediening restaurant.
Daar is echter ook een gigantisch aanbod van alles wat je maar wensen kunt.
We waren er vroeg genoeg om een keuze te maken en het gekozene naar een tafelje bij het raam te transporteren.
Zo konden we ook zien dat we in Molde waren aangekomen en het schip onderweg was naar de ligplaats.
De excursie begon op tijd, het regende even niet en ook de wind was gaan liggen.
De eerste stop was bij een brug van 23 meter hoog in de "Oceans Highway"
We konden het bijna niet bevatten  maar het gebeurde echt, de zon brak door!
Toen zag de wereld er heel anders uit.
Dit is er te lezen op wikipedia over de weg :

De Atlantische weg (Noors: Atlanterhavsveien) is een deel van de Fylkesvei 64 (Provinciale weg 64) in de provincie Møre og Romsdal in het westen van Noorwegen.

De weg verbindt de eilanden van Averøy tot Vevang en Eide naar het vasteland naar Kristiansund en Molde. Men begon op 1 augustus 1983 met de werkzaamheden tot de opening op 7 juli 1989. Gedurende die tijd waren er 12 orkanen in het gebied. De weg is 8,3 kilometer lang gaat over diverse eilanden en de scherenkust. Er zijn acht bruggen.

De weg geldt als een toeristische route.

Volgen de stop: een stadje genaamd Bud.
Er was van alles te zien maar wij hebben alleen mensen in regenkleding gezien gewapend met paraplu's.
Er brak namelijk een noodweer los op het moment dat we de bus verlieten.
We hebben geschuild onder een afdak en toen de regen wat minder werd het tijd om de bus weer op te zoeken.

Daarna is de bus nog een keer gestopt op een bergplateau, hiet mochten we uitstappen en foto`s maken van de stad Molde beneden ons.

Dat hebben we niet gedaan, het regende nog steeds en van de stad was niets te zien.

In de avond hebben we naar muziek geluisterd, eerst naar het kwartet dat klassieke muziek speelt.

Deze keer werd er muziek ten gehore gebracht met als thema New York.

Op de world stage trad een saxofonist op die ook een geweldig programma liet horen.

Molde,Noorwegen, woensdag 3 augustus 2022

Gisterenmorgen was ik om 6 uur op het achterdek.

Ik was al eerder wakker en kon merken dat het schip vaart minderde, dat betekende dat we in de buurt van Bergen moesten zijn en waarschijnlijk een fjord binnen voeren.

Aan dek gekomen bleek dat ook zo te zijn.
Met een mok koffie in de buurt ben ik een poosje op het achterdek gebleven, doch het was nat, koud en winderig dus heb ik me verplaatst naar het ¨crowsnest¨ op dek 10.

Daar kon ik in een geriefelijke zetel plaatsnemen en over de boeg van het schip kijken.

In de ochtend hebben we geluierd aangezien pas in de middag de eerste excursie op de rol stond.

Die excursie leidde ons door Bergen en omgeving.

We hebben veel van de havens gezien en het Nationale Theater.

Toen we weer bij de gangway waren aangekomen in de nog steeds gestaag neerdalende regen en harde wind bleek daar een file te zijn onstaan.

We kwamen dus doornat in onze hut aan, waar we ons snel moesten omkleden omdat er na het diner een receptie op het programma stond.

We werden op de receptie toegesproken door de Cruise Director die ons liet weten dat hij verheugd was dat we er allemaal weer waren na de covid crisis.

Bergen, Noorwegen, dinsdag, 2 augustus 2022

We hadden ons het vertrek uit Rotterdam anders voorgesteld.
De vorige keren dat we uit deze stad vertrokken was het goed weer en werden we uitgezwaaid door een shantykoor en was er een dweilorkest op de kade.
Nu was er alleen een miezerig regentje en was het zwaar bewolkt.
We hebben nog even op het achterdek gezeten, maar ook daar voelde het niet echt feestelijk aan.
Omdat het bijna tijd was om van ons eerste diner aan boord te gaan genieten zijn we naar binnen gegaan en hebben nog een gedeelte van het schip kunnen verkennen.
We hadden nog maar net plaats genomen in de "diningroom" toen we voelden dat we loskwamen van de kade.
We hebben een mooie fles wijn uitgezocht die, zolang hij niet leeg is, wordt bewaard tot de volgende gelegenheid.
De maaltijd was weer zoals we dat gewend zijn, smakelijk en verzorgd.

We zaten in de buurt van een raam en zo konden we de plekken langs de rivier zien waar ik in mijn werkzame leven veelvuldig had vertoefd.
Na een wandeling over het schip en "late night snack" hebben we onze stateroom opgezocht.
We konden nog de energie opbrengen om de koffers uit te pakken.
Daarna was het echter gedaan en ging het licht uit, letterlijk en figuurlijk.

Maandag 1 augustus 2022
Een zeedag, we zijn onderweg naar de eerste bestemming,  Bergen, Noorwegen.
Op het programma stonden een origami workshop, een lezing over de plaatsen die we gaan aandoen en een klassiek concert.
Natuurlijk is er ook weer heerlijk gegeten.
Het ontbijt werd genuttigd helemaal achter in eetzaal  zodat we een ruim uitzicht over de zee hadden.
In avond was er een welkomstspeech van de kapitein, de heer Timmer.
Het was een zeer humorvolle speech.

Hij legde o.a. uit waarom we niet vanuit Amsterdam zijn vertrokken.
Dat ging als volgt: Doordat er de laatste tijd weinig regen is gevallen komt er teveel zout water in de vaarwegen.
Dat zoute water komt ook in de oevers en op het land en in het gras.
Op de weilanden lopen koeien die dat zoute gras eten.
Als ze dat teveel doen gaan ze zoute melk geven.
En dat willen we niet, er is al voldoende zoute drop.
Na deze uitleg volgde een spetterende dansvoorstelling, het podium in de zaal (die heet hier ¨worldstage¨) is veel kleiner en lager dan op andere schepen. Dit wordt echter ruimschoots goed gemaakt door het fantastische decor. De achtergrond bestaat uit LED schermen van ca.5 meter hoog die in een boog van ca. 270 graden het podium omsluiten. Daarbij worden er geweldige geluid en lichteffecten geproduceerd.

Thuis, 30 juli 2022

We zijn gisteren getest op het covid 19 virus.

Gelukkig zijn we alle twee negatief bevonden.

Nu kunnen we dus eindelijk de laatste stappen zetten om in te checken voor onze volgende reis.

Die reis is…...een 14 daagse cruise met Holland America Line.

De reis gaat naar o.a. Ijsland, Noorwegen, Schotland en de Shetland eilanden.

We vertrekken aan het einde van de middag op 31 juli.

We gaan verblijven op de Rotterdam, het schip is het nieuwste van de rederij.

Het is sinds 30 mei j.l. in de vaart.

Hier is te zien hoe het schip er uit ziet en wat er te beleven valt

Na ruim 2,5 jaar kunnen we dus eindelijk weer een cruise gaan maken.

Een en ander heeft wel enige voeten in de aarde gehad, na het debacle aan boord van de ¨Westerdam¨( klik hier voor het volledige verslag) hebben we nog 4 cruises geboekt.

Al deze cruises werden kort na de boeking geannuleerd i.v.m. corona.

Een cruise naar het Verre Oosten die in 2022 zou vertrekken werd ook geannuleerd.

Er werd voorgesteld om de reis te verzetten naar een vertrek in 2023.

Toen waren we het zat, we hebben laten weten geen gebruik te willen maken van dit aanbod en hebben verzocht het bedrag dat we in de vorm van een voucher hadden aanbetaald contant uit te keren.

Hieraan werd, ook na de inschakeling van rechtsbijstand, geen gehoor gegeven.

Er werd zelfs gesteld dat we nog in 2021 een boeking moesten doen anders zou het tegoed van enkele duizenden euro`s vervallen. Dit speelde medio december 2021. We zouden dus in 2 weken moeten beslissen welke cruise we evt. op een later tijdstip zouden gaan maken.

Na enig overleg werd besloten de datum een jaar te verschuiven. We hadden dus tot december 2022 de tijd om iets te boeken.

Niet heel lang daarna hebben we de cruise geboekt die we nu gaan ondernemen.

Oorspronkelijk zouden we in Amsterdam inschepen en van daar uit vertrekken.

Toen we afgelopen donderdag na een bezoek aan het binnenvaartmuseum in Dordrecht in de messroom koffie zaten te drinken hadden we met enkele vrijwilligers een gesprek over onze cruise ervaringen.

Een van de heren kwam ons daarop vertellen dat hij zojuist via de Holland America Line app had vernomen dat het vertrek niet vanuit Amsterdam maar vanuit Rotterdam zou plaatsvinden.

Na het checken van de email bleek er inderdaad een mail van HAL aangekomen te zijn waarin deze wijziging werd aangekondigd.

Dus moest er weer het e.e.a. geregeld worden.

We hadden al een parkeerplaats in Amsterdam gereserveerd en betaald.

Na een telefoontje met de beheerder van de garage bleek de reservering eenvoudig te annuleren.

We worden door familie naar Rotterdam gebracht.

Hier onder is de route te zien die we gaan varen.

We gaan proberen u regelmatig op de hoogte te houden van het wel en wee aan boord van de Rotterdam en de plaatsen die we aandoen. Het online zetten van de berichten zal aan de wal moeten gebeuren, gebruik van internet aan boord is onbetaalbaar.
Bovendien is een gede verbinding niet gegarandeerd.

U gaat van ons vernemen !

Adeje, Tenerife, vrijdag 22 april 2022

In Orotava is het Casa de los Balcones, het balconmuseum.
La Casa de Los Balcones is een 17e eeuws herenhuis (voltooiing van de bouw in juni 1632). Dit huis wordt beschouwd als het belangrijkste ambachtelijke complex van de Canarische Eilanden en combineert architectuur, geschiedenis, tradities, folklore en ambachtelijke producten, waar u niet alleen kunt genieten van de beroemde kanarische grotten, maar ook van wat misschien wel het meest unieke huis-museum van gebruik en gewoonten van de Canarische Eilanden is.
Het prachtige complex was (alweer) door steile straatjes te voet te bereiken.
Maar de helse klim was het meer dan waard, het is een mooi museum en hoewel het midden in de stad ligt was het er rustig en stil, het enige wat we hoorden was het fluiten van de vele vogels die in kooitjes aan de muren hingen.
Op de terugweg wilden we Masca aandoen, en dorp in de bergen. Het was een stukje omrijden, maar we hadden zojuist getankt, dus waarom niet ?
En wederom kwamen we op steile,smalle weggetjes terecht.
Doordat we de afgelopen dagen voldoende geoefend waren in het rijden op dergelijke wegen zou dit geen probleem moeten zijn.
Ware het niet dat we in een bocht twee campers tegenkwamen met Spaanse inzittenden. Hoewel de campers de ruimte hadden on naar rechts uit te wijken en een beetje achteruit te rijden gebeurde dit niet en werd ons,en de andere weggebruikers,in het Spaans te kennen gegeven maar achteruit te rijden.
Toen aan dit verzoek niet direkt gehoor werd gegeven gingen de mannetjes in de camper steeds harder gillen en vreemde handgebaren maken.
Om de zaak niet te laten escaleren hebben we elkaar om beurten een beetje ruimte gegeven door een stukje vooruit en dan weer achteruit te rijden. En zo konden we na verloop van tijd het strijdperk vrolijk fluitend verlaten, de camper bestuurders, bij wie de stoom nog uit de oren kwam, in vertwijfeling achterlatend.
De route was prachtig, we hebben vaak gestopt om van de vergezichten te genieten.
Achteraf bleken we een grote omweg gemaakt te hebben, we kwamen `s middags op dezelfde plaatsen waar we `s morgens ook al waren geweest.
Maar, belangrijker is..... we hebben een mooie dag gehad.

Het ""El Teide Nationale Park"" was één van de plekken die we moesten zien.
Vandaag hebben we daar een hele dag voor uitgetrokken.
En eigenlijk was één dag niet genoeg op de diverse routes te rijden en/of lopen.
Maar de belangrijkste punten hebben we gezien.

El Teide of Pico del Teide is de grootste vulkaan van het eiland Tenerife.

Met zijn 3718 meter boven zeeniveau en 7000 meter boven de zeebodem is het de hoogste berg van Spanje.
De Teide is een jonge vulkaan in de oude caldera (krater) van Las Cañadas. 150.000 jaar geleden leidde een grote eruptie tot de vorming van een caldera in Las Cañadas met een afmeting van 16 km in de oost-westrichting en 9 km in de noord-zuidrichting. Sindsdien werden de stratovulkanen Teide - Pico Viejo in de noordelijke helft van de caldera gevormd, wat nog steeds voortduurt. Een caldera met een jonge vulkaan wordt een Sommavulkaan genoemd.
De vulkaan en het omringende gebied meet 18.900 hectare en wordt het Parque Nacional del Teide genoemd. De laatste uitbarsting in het park werd geregistreerd in 1909 bij El Chinyero (ten noordoosten van de piek). Het park ligt gemiddeld op circa 2000 meter boven de zeespiegel. Vanwege de lage hoeveelheid neerslag en de sterk wisselende temperaturen is nauwelijks sprake geweest van bewoning. Sinds 2007 is dit gebied opgenomen in de werelderfgoedlijst van de UNESCO.

Adeja, Tenerife, donderdxag 14 april 2022

Gisteren ging het richting Granadilla de Abona.
We hebben er door het centrum gelopen en naar een plek gezocht waar we onze ochtend koffie konden drinken.
Helaas was die plek niet te vinden of was nog niet open.
Volgende stop : Villaflor.
In dit mooie stadje hebben we de kerk bezocht.
Men was met man en macht bezig de kerk schoon te maken en op te poetsen.
Dit heeft natuurlijk alles te maken met het naderende Paasfeest.
Op een prachtig gelegen terrasje konden we hier wel onze koffie drinken.
Terug naar Adeje reden we over de wijnroute.
We passeerden diverse bodega`s waar het mogelijk was om wijn te proeven en eventueel aan te schaffen.
Als we wat later op de dag deze streek nog eens aandoen gaan we er zeker gebruik van maken, nu vonden we het nog iets te vroeg om al aan de alcoholische versnaperingen te gaan.
Terug in het hotel hebben we aan het heel drukke en luidruchtige zwembad gelegen.
We vonden een zwembad waar niemand aan het zwemmen was, toen we er insprongen wisten we direct waarom dat zo was; het water was ijskoud !
Toch hebben we, zoals het echte Hollanders betaamt, enkele baantjes getrokken.

Elke avond is er om 21.45 uur een show in het theater van het hotel.
Gisteren was er een meneer die een heel goede imitatie van Michael Jackson ten beste gaf, het zingen ging al playbackend, maar de dansjes die erbij hoorden werden fenomenaal uitgevoerd.
De avond ervoor waren er 2 heren die zich The Buccaneers noemden, en er ook zo uit zagen.
Met heel veel geschreeuw werd er een staaltje acrobatiek vertoond, ook dit optreden was geweldig.

Vandaag hebben we de hoofdstad van het eiland, Santa Cruz, met een bezoek vereerd.
We hebben een rondje om het auditorium gelopen en de burcht gezien.
Het auditorium heeft iets weg van het Operagebouw in Sydney.
Via de Plaza de Espana zijn we in de Mercado beland.
In San Andres, even ten noorden van Santa Cruz hebben we enige tijd op het strand in de zon doorgebracht.
Het was vandaag de eerste dag dat het echt zonnig was.
Mede daarom hebben we na een paar baantjes zwemmen in het hotelzwembad ook daar even van de zon kunnen genieten.

Adeje, Tenerife, dinsdag 12 april 2022

We zijn zondag, na een vlucht van 4.5 uur, op Tenerife aangekomen.
Voor vertrek hebben we ons moeten registreren bij een Spaanse overheids instantie om 2 dagen voor vertrek in het bezit te komen van een corona certificate dat bij binnenkomst getoond zou moeten worden.
Dat was nog best een ingewikkelde procedure ook al hadden we de instructies van Karin Klijn in ons bezit.
We waren dan nogal verbaasd dat we bij binnenkomst van de aankomsthal op het vliegveld zonder controle konden doorlopen naar de bagageband.
Mensen die met een andere vlucht waren aangekomen werden wel gecontroleerd.
Toen was het nog even zoeken naar de persoon die ons de huurauto zou overdragen.
Na enkele keren informeren bij diverse personen vonden we de de man die we zochten, de papierwinkel was snel geregeld en zo konden we het terrein verlaten in een Toyota Aygo.
Met hulp van Google maps was het hotel ook snel gevonden.
Het inchecken nam nogal wat tijd in beslag, maar toen alles was geregeld liep er een medewerker van het hotel mee om ons de parking te wijzen. Daarna ging hij mee door een doolhof van gangen en 2 liften naar de kamer.
We zijn er nu uit hoe we op de diverse lokaties moeten komen.
Als we vanaf de kamer naar het restaurant willen (en dat willen we twee keer per dag) Moeten we eerst vanaf de eerste etage , waar de kamer is, naar de derde etage. Daar moeten we een paar honderd meter lopen naar een andere lift die ons weer naar de eerste etage brengt waar het restaurant is.
En dan moet je niet je mondkapje zijn vergeten want dat  is hier, zeker in horeca en winkels ,nog verplicht .
Gisteren zij we er maar meteen op uit getrokken.
In Güimar konden we de pyramides bekijken.
De piramides van Güímar hebben geen vierkante, maar een rechthoekige bodem. Wie heeft ze gebouwd en vooral waarom? Daarover verschillen de meningen. Lange tijd dacht men dat boeren ze hadden opgericht door stenen die ze bij het ploegen vonden op te stapelen, maar er bestaan ook andere theorieën. De vallei van Güímar was ooit het geestelijk centrum van de Guanchen, de originele bewoners van Tenerife. De Noorse antropoloog Thor Heyerdahl, die ooit met een papyrusboot de oceaan overstak, zag in de bouwwerken een hogere betekenis.
Heyerdahl ontdekte dat de piramiden, die gemaakt zijn van lavarotsen en niet van stenen, in een bijzondere astronomische opstelling staan. Dit leidt tijdens de zomerwende (op 21 juni, de langste dag van het jaar) tot een bijzonder fenomeen. Op deze dag kun vanaf de grootste piramide namelijk een dubbele zonsondergang worden gezien. De zon daalt dan achter de hoogste bergtop, passeert deze en wordt opnieuw zichtbaar tot hij achter de volgende bergtop verdwijnt.
Op de terugweg wilden we de basiliek van Candelaria bezoeken, die bleek echter gesloten, dus zijn we doorgereden naar de thuisbasis waar we op het strand van de mensen om ons heen en een koele dronk hebben genoten.

Vandaag ging het richting Punta de Teno, een mooi uitzichtpunt en een vuurtoren.
We hadden al op diverse sites gelezen dat het laatste stuk van de weg erheen van enkele kilometers wel gesloten kon zijn.
Aangekomen bleek dat ook het geval te zijn.
Dus....plan B. Op naar Carachico. 

Een stadje aan de noord kust. We kwamen er via heel steile, smalle en bochtige weggetjes.
We zijn langs de bezienswaardigheden gewandeld, helaas was het natuurlijke zwembad gesloten  anders  hadden we hier beslist gebruik van gemaakt.
Na een verfrissing terug, richting Adeje, maar we konden nog een tussenbstop maken om Los Gigantes te aanschouwen.
Los Gigantes: imposante rotsformaties die steil uit zee oprijzen. Op sommige plaatsen wel 800 meter. Los Gigantes betekent dan ook: de reuzen.

TENERIFE

Op zondag 10 april vertrekken we vanaf Rotterdam/The Hague naar Tenerife.
Het vertrek staat in de vroege ochtend gepland, dus als alles goed gaat zitten we vroeg in de middag in de zon.
Of die zon er wel is valt nog te betwijfelen, de weersvooruitzichten zijn niet bijzonder positief.

We gaan 2 weken verblijven in een hotel in Costa Adeje.
We hebben een autootje gehuurd zodat we alle bezienswaardigheden comfortabel kunnen bereiken.
De reisgids Tenerife is natuurlijk terdege geraadpleegd en de te rijden routes zijn uitgeprint.

Ook deze reis hebben we weer geboekt bij Karin Klijn van Tui at Home.
De laatste jaren hebben we verschillende reizen/vakanties bij haar geboekt en dat is ons prima bevallen.

In de corona tijd heeft ze ons bijgestaan in b.v. het aanvragen van tests en het invullen van de diverse gezondheids verklaringen etc.

Zoals het op haar website staat :"Je hoeft eigenlijk alleen je koffer zelf in te pakken."

De rest regelt Karin voor je.

Een volgend bericht komt vanaf Costa Adeje

EEN NIEUWE LENTE ........