ON THE ROAD AGAIN !

2012 TRIP DOOR HET ZUID WESTEN VAN NOORD AMERIKA

12 februari 2012

Het is weer zover, we gaan er weer op uit !

Deze keer geen warme exotische bestemming, maar Amerika.

Om preciezer te zijn het zuid westen van de U.S.

We vliegen op 30 maart naar Los Angeles en pikken daar een camper op.

Daar gaan we een tour mee maken van 16 dagen.

Deze reis heeft echter wel de nodige voeten in de aarde gehad.

Vorig jaar werd het plan gelanceerd op samen met de moeder van Ingrid deze reis te gaan maken.

Zij heeft 2 broers en 2 zusters die in de buurt van Los Angeles wonen.

We zouden dan met z`n drieën naar L.A. vliegen en na een paar dagen met z`n tweeën met de camper op pad gaan.

Ingrid`s moeder zou dan bij haar familie blijven.

Toen kon er dus geboekt gaan worden.

Maar.... Ingrid`s moeder had de zaak nog eens overdacht en liet ons weten toch liever thuis te blijven.

Wij hebben op dat moment ook van de reis afgezien en voor andere bestemmingen gekozen.

Maar toen het tijd werd om plannen te maken voor 2012 kwam Amerika toch weer boven drijven.

Een van de redenen dat we voor de US hebben gekozen is dat de ooms en tantes niet meer naar Nederland komen vanwege hun leeftijd.

In een gids van Kuoni zagen we een voorbeeldreis door het zuidwesten van de States.

Dus op naar het reisbureau !

We hebben direct de vlucht geboekt en ons laten voorlichten over de reis per luxe auto en hotels, of per camper.

Omdat ik al jaren met het idee liep om ooit nog eens met een camper te willen reizen, besloten we voor de camper te kiezen.

Op een voorlichtingsavond van Kuoni in Amsterdam zou een camper voor de deur staan, dan konden we zien in welke omstandigheden we door de US zouden gaan cruisen.

Dat viel erg tegen! De camper was erg klein, een formaat à la Volkswagen bus.

We waren het er snel over eens dat we in zo`n voertuig beslist geen 16 dagen gingen doorbrengen.

Wat later, na wat speurwerk op het internet, ontdekten we dat er in St. Jansklooster (Overijssel) een camper bij een reisburo stond die ons wel wat leek.

Dus op naar St. Jansklooster. We mochten de camper uitgebreid bekijken en besloten al snel dat het deze wel zou worden.

Na het aanvragen van offertes bij diverse reisbureaus hebben we de camper ook gereserveerd bij Kuoni.

Het wordt een C25 van Cruise America, hier kun je zien hoe dat er uit ziet.

Op een avond tijdens een lezing in de bibliotheek in Voorburg kwamen we in contact met Eric Meijer, hij is reisspecialist bij Wereldcontact.

Zijn kennis over het reizen in/naar de US is onvoorstelbaar.

Hij heeft samen met ons een mooie route samengesteld die ons door 4 staten en verschillende Nationale parken leidt.

Ook de campings waar we gaan verblijven staan min of meer vast.

Soms is dat in de vrije natuur op de mooiste plekken, soms op een camping met alle voorzieningen om water en stroom op peil te brengen.

En nu dus nog even aftellen naar 30 maart.

We houden jullie op de hoogte!

Klaar voor vertrek

29 maart 2012 

De koffers staan gepakt, alle reisbescheiden zijn talloze malen gecheckt en de wekker staat op 6 uur. 

Kortom we zijn klaar voor vertrek morgenochtend om 7 uur. 

De vlucht met Delta Airlines vertrekt om 09.50 uur. We verwachten aan te komen in L.A. om 11.50 uur. 

Oom Rob heeft een paar dagen geleden nog gebeld om de laatste details te bespreken en hij wacht ons op op het vliegveld.Zaterdag en zondag blijven we bij de familie en kunnen we misschien iets van Los Angeles zien.

We verheugen ons erop om de familie te ontmoeten, Ingrid heeft oom Rob ca. 15 jaar geleden voor het laatst gezien en de tantes nog langer geleden.Voor mij is het een eerste kennismaking met de familie.

Maandag gaan we dan de camper ophalen en begint het grote touren. In 16 dagen gaan we heel veel Nationale en andere parken zien.We rijden door de staten California,Utah,Nevada en Arizona. Ik ga proberen elke dag een stukje te schrijven en zal dan de route weergeven die we gereden hebben.
Tot zover, het volgende berichtje komt uit Los Angeles.

Bye,Bye for now !

Hemet

01 april 2012 

We zijn vrijdag vertrokken met bijna een uur vertraging en kwamen 10 minuten na de geplande aankomsttijd aan.

 Het duurde ruim een uur voor we door de douane waren, maar voordeel hierbij was dat de koffers klaarstonden.We hadden oom Rob en tante Louise snel gevonden en waren na een rit van 2 uur bij hun huis in Hemet.

Het huis is prachtig gelegen in een heel groene, heuvelachtige omgeving.Er vlogen kolibries door de tuin! We hebben in de tuin gezeten en wat bijgepraat en foto`s bekeken. 

Na een overheerlijke maaltijd hebben we nog wakker kunnen blijven tot 9 uur, maar toen ging letterlijk en figuurlijk het licht uit.
We hebben heerlijk geslapen en waren weer redelijk fit, al zal het nog wel even duren voor we de jetlag verwerkt hebben. Ja, ook wat dat betreft gaan de jaren tellen!

Na een goed Amerikaans ontbijt zijn we de camper van oom Rob gaan bekijken, dat is wel even iets anders dan de camper die wij morgen gaan ophalen. In die van oom Rob kun je gemakkelijk voor een langere tijd wonen. Alles wat je nodig hebt is er. Er moesten nog wat boodschappen gedaan worden bij een supermarket in de buurt. We hebben onze ogen uitgekeken, we wisten natuurlijk wel dat in Amerika alles groter en meer is, maar dit hadden we niet verwacht! Wat een verscheidenheid aan producten en alles in enorme hoeveelheden en afmetingen! 

Het volgende onderdeel was een bezoek aan oom John en tante Corrie, zij wonen in Hesperia.We zijn daar heen gereden via Palm Springs. Daar hebben we een wandeling gemaakt in Indian Canyon. Het was inmiddels pittig warm geworden dus de wandeling in de canyon heeft menig zweetdruppeltje gekost. 

Om de energievoorraden weer wat aan te vullen hebben we de lunch gebruikt in een bekend Joods restaurant in Palm Springs.Het was er heel druk, we moesten ruin een kwartier op een tafeltje wachten. Op aanraden van oom Rob heb ik een broodje corned beef besteld. Er kwam een grote schotel ter tafel met daarop 2 sneetjesgebakken brood en daartussen zeker een half pond dungesneden corned beef, het geheel werd afgemaakt met zuurkool en een berg gebakken aardappeltjes.

Dat was dus onze eerste kennismaking met de Amerikaanse keuken. Geen slechte ervaring!

Tijdens de rit naar Hesperia zijn we in een heuse zandstorm terecht gekomen, ook dat is een speciale ervaring. 

Bij oom John en tante Corrie aangekomen werden we getrakteerd op Indische loempiaatjes en pasteitjes.We hebben gezellig zitten kletsen en ik heb voor de zoveelste keer moeten vertellen hoe Ingrid en ik elkaar ontmoet hebben.

We hebben foto`s en video`s bekeken van de bruiloft van Robyn. We zijn niet te laat vertrokken want het was nog 1.5 uur rijden naar Hemet.

Het was een drukke maar gezellige dag.

Kingman

5 april 2012

Het afgelopen weekend heeft in het teken gestaan van familiebezoek.

Zondag zijn we naar tante Delly geweest, we hebben daar geluncht.

Redelijk in de buurt woont tante Mia, dus dat was de volgende stop.

We hebben het er erg gezellig gehad en heerlijk Indiaas gegeten.

Maar daarover later meer.

Maandag hebben we eerst het nodige proviand ingeslagen voor de eerste dagen in de camper.

Daarna moesten we de camper ophalen in Carson, ca. 80 mijl van Hemet.

Op de weg erheen zijn we nog langs geweest bij Allan en Nancy en hun kinderen.

We hadden van de camperverhuurder doorgekregen dat de camper om 14.30 uur voor ons klaar zou staan.

Op de afgesproken tijd aangekomen bleek de camper nog niet schoongemaakt te zijn. We hebben moeten wachten tot 16.00 uur maar toen konden we dan toch op weg. We moesten in het spitsuur door L.A. rijden, een mooie vuurdoop dus! Gelukkig viel het met de spits wel mee en waren we redelijk snel weer in Hemet.

We hebben in een restaurant in de stad met z`n viertjes lekker gegeten en daarna wat vergeten spulletjes gekocht.

De dag erna was het dan zover, op weg naar de eerste camping, Indian Cove,in Joshua Tree National Park.

Onderweg, in Palm Springs, zijn we met de Aerial Tramway naar de top van een berg gebracht. Het bijzondere aan deze kabelbaan is dat hij tijdens de rit naar boven ook 360 graden draait, zodat je tijdens de rit een prachtig uitzicht hebt.

We hadden besloten dat we in het park toch liever op een andere camping wilden verblijven, maar aangekomen bij het Visitors Centre bleek die camping vol te zijn en gingen we dus toch richting Indian Cove. Onderweg zijn we een paar keer gestopt om een korte trail te lopen. Het was een mooie ervaring, een woest maar mooi landschap met veel bizarre rotsformaties.

Op de camping hadden we snel ons plekje gevonden. We waren zo moe dat we van de geplande barbeque hebben afgezien en iets snels hebben klaargemaakt, daarna snel het bed opgemaakt en tussen de lakens gekropen.

Vanmorgen was het weer vroeg dag, na een snel ontbijt waren we om 07.45 'on the road again!' Het was lekker rustig onderweg. Aangekomen in Vidal Junction moesten we tanken. Nadat we voor een bedrag van $ 202,38 hadden getankt bleek dat creditcard werd geweigerd. Gelukkig hadden we net genoeg contant geld om te betalen. Na een telefoontje naar Amsterdam bleek dat de card uit voorzorg was geblokkeerd. Waarom is ons nog niet duidelijk.

Verder door woestijngebied over de Route 66, we hebben genoten van prachtige vergezichten.

Volgende stop was Oatman, vroeger was dit een mijnbouwstadje, er staan nog oude gebouwen en er worden wildwest shows opgevoerd. Er lopen ook 'wilde 'ezelsdoor"de straten.

Toen we op weg waren naar Kingman en even stopten voor een foto stopte er een vrachtwagen naast ons. De chauffeur liet ons weten: 'You just blew a tyre ! ' Een lekke band dus. We konden die zelf niet wisselen, uit veiligheidsoverwegingen is er geen krik aan boord. We werden geacht te bellen met Cruise America, zij zouden er dan voor zorgen dat de band verwisseld werd. Maar we hadden er geen zin in om mijlenver overal vandaan op iemand te gaan staan wachten, dus zijn we voorzichtig doorgereden. Op de camping aangekomen hebben we dus gebeld en na een hele poos kregen we te horen dat we de band konden wisselen bij een bedrijf hier nog geen mijl vandaan. Dus daar maar weer heen! En ook daar maar weer in de wachtkamer. Na een half uur was de band verwisseld en hoorden we dat Cruise America de nieuwe band gaat betalen. Dus ook nog positief nieuws vandaag.

En nu zitten we uit te puffen na een drukke dag, nog snel even dit relaas op het net en dan een glaasje wijn en naar bed.

Morgen wacht de Grand Canyon.

Page

08 april 2012 

We hebben een paar dagen geen internet gehad, en nu hebben we een slechte verbinding.

Maar we gaan het toch proberen, een inhaalslag:

Hoewel woensdag niet de gelukkigste dag was met een lekke band en een geblokkeerde creditcard, hebben we over donderdag qua ongeluk ook niet te klagen.

Na een rit van een paar uur over de route 66 waarbij we stopten in Seligman, een leuk stadje met veel souvenirshops en memorabilia uit de fifties en sixties kwamen we om een uur of 12 in Tusayan aan. We wilden daar een helikoptervlucht maken over de Grand Canyon. We konden een reservering maken voor 2 uur. Dus geboekt. Toen we even later nog wat aanvullende informatie gingen halen bleek dat de vluchten waren gecanceld i.v.m. harde wind. We konden kiezen; of blijven wachten of de vlucht verzetten naar morgen. We hebben voor het laatste gekozen.

Dan maar naar de shuttlebus van Grand Canyon. Toen we moesten overstappen van de ene op de andere lijn bleek ook hier weer de boel gecanceld i.v.m. een ernstig ongeluk. We hebben een wandeling gemaakt langs de South Rim en toen we weer bij een bushalte kwamen bleken de bussen weer te rijden. We hebben dus toch de hele bustocht kunnen doen. Het was enorm druk in het park en in de bussen, waarschijnlijk i.v.m. het paasweekend.

Maar door Oud Hollands voor te dringen hebben we de wachttijden kunnen bekorten.

De camping had geen elektriciteit en het zou `s nachts gaan vriezen, dus alles zo vroeg mogelijk dicht en, dicht tegen elkaar aan, vroeg naar bed.

Grand Canyon South Rim

Grand Canyon

10 april 2012

Vrijdagmorgen om 6 uur bleek het in de camper 5 graden te zijn en buiten minus 2. We hebben de generator gestart en de verwarming op full blast gezet, dat hielp! We waren om 07.30 uur onderweg naar Tusayan om een tour voor de namiddag te regelen. Dat lukte door tussenkomst van een aardige dame in de receptie van een hotel.

Daarna naar het IMAX theater waar om 09.30 uur een film werd vertoond over de Grand Canyon. We vonden een zaakje dat echte koffie verkocht en hebben wat gewinkeld. Toen we ons meldden op het vliegveld bleek het weer te hard te waaien, de vlucht die we hadden geboekt van 45 minuten werd ingekort tot 30 minuten. Weer geregel met terugstorten van het te veel betaalde bedrag etc. Daarna een instructiefilm en veiligheidsvoorschriften. We kregen een pakketje op onze buik gegespt, het reddingsvest. Een dame die met ons meeging dacht dat het de parachute was.

De vlucht was geweldig, we hebben veel van het park gezien en kregen via de koptelefoon een goede uitleg.

Zoals afgesproken kwam er om 14.15 uur een jeep de parking van Mac Donalds oprijden om ons op te pikken voor de tour. We meldden ons bij de chauffeur, hij vroeg onze naam en die gaf ik hem zo duidelijk mogelijk. We stonden niet op de lijst en moesten maar op een andere company wachten. We liepen weg maar `t zat ons niet lekker, dus terug naar de cowboy en inzage in zijn lijst gevraagd. en ja hoor ! Bovenaan de lijst prijkte de naam : Vanrook. Ja. da`s natuurlijk een heel verschil. Probleem verholpen.

Dus op pad, samen met een stel uit Hongkong, in een grote jeep. We reden een stuk door het bos en werden redelijk door elkaar geschud. Aangekomen bij een rotsformatie hebben we daar tekeningen en schilderwerken gezien die honderden jaren geleden door de toen daar wonende Indianen zijn gemaakt.

Na een korte pauze op de parking kwamen er nog meer jeeps en mensen die de sunset tour gingen doen. Eerst kregen we een stuk van het bos te zien en gingen we op zoek naar wilde dieren. Tijdens de rit zei een dame iets over een lekke band tijdens een tour, de cowboy liet weten dat hij zo`n opmerking niet op prijs stelde. Nog geen minuut later: Pffffffft, you just blew a tyre !! Voor ons de tweede in 3 dagen. Hilariteit alom. Het wiel was snel verwisseld en we gingen op pad naar de diverse uitkijkpunten van de Grand Canyon. Prachtig zoals de ondergaande zon op de rotsformaties schijnt, elke seconde zijn de kleuren weer anders. We hebben veel foto`s gemaakt. Om 8 uur waren we terug in Tusayan, we hadden ons voorgenomen eens uitgebreid te gaan eten, maar omdat het al laat was hebben we voor een gezond alternatief gekozen: Mac Donalds.

Toen in het donker naar de camping, omdat we op een behoorlijk krappe plek stonden was dat nog even zweten, maar het is goed afgelopen, alle bomen staan er nog

Page

11 april 2012

Zaterdag vertrokken we naar Lake Powell. We reden een groot stuk langs de oostelijke kant van de Grand Canyon waar zojuist de zon was opgekomen, in het park bij Desert View en Watchtower hebben we een uitkijktoren beklommen waarvan je een prachtig zicht op de Colorado rivier hebt.

Onderweg naar Page maakten we een stop bij de Horshoe Bend een plek waar de rivier in een diep ravijn een bocht van 180 graden maakt. Het bleek een flinke tippel om van het uitzicht te kunnen genieten.

Als laatste die dag hebben we een boottocht op Lake Powell gemaakt. De boot voer naar Antilope Canyon, een zeer smalle kloof.

Na de boottocht hebben we gegeten in een restaurant met een fantastisch uitzicht op Lake Powell

Monument Valley

In de ochtend van 8 april vertrokken (weer vroeg) naar het Navajo National Monument. In dat park hebben we de Sandal Trail gelopen, aan het einde hiervan zag je ver in de diepte een oude Indiaanse nederzetting.

Daarna vertrokken we naar Monument Valley, waar we een jeeptour hebben geboekt. We zagen een rij Indiaanse winkeltjes waaronder een reisbureautje.

Daar boekten we een tour van 1.5 uur. We werden afgehaald door een jeep en moesten even later overstappen in een andere jeep met een andere indiaanse chauffeur/gids. De tour was geweldig we kregen heel veel te zien en de gids (Rob) gaf ons veel uitleg. Toen de tour was afgelopen zette de gids ons af op het parkeerterrein waar we dachten dat de camper stond. Uit de verte dachten we hem ook te zien staan. Bij de camper aangekomen bleek het niet de onze te zijn, en die van ons konden we niet vinden. We zijn in het Visitor Centre gaan vragen waar nou toch die winkeltjes waren waar we camper hadden staan. Bleek die parkeerplaats 5 mijl verderop te zijn!
We waren uitgestapt op het punt waar we op de heenweg waren overgestapt.
Alles is goed gekomen, we zijn keurig naar onze eigen camper gebracht en de manager van het Visitor Centre gaat een goed gesprek voeren met de leiding van het reisbureau.

Monument valley Jeep Tour

Capitol Reef

Eerste stop vandaag was Mexican Hat, de naam zegt het al, een vreemd gevormde rots, en niets meer.

Vlak voorbij deze plaats begint de State Route 261, een deel hiervan (5 mijl) wordt de Moki Dugway genoemd. Het is een onverharde weg met een stijgingspercentage van 10 %, er zijn veel bochten en op sommige plaatsen is de weg best smal. En er zijn geen vangrails, we waren gewaarschuwd dat dit een helse onderneming zou worden. Er werd ons zelfs aangeraden een alternatieve route te gaan rijden. Maar dat hebben we natuurlijk niet gedaan. De rit viel erg mee, misschien omdat er bijna geen verkeer was.

In de middag bezochten we het Capitol Reef National Park, we hebben geprobeerd een trail te lopen maar omdat het nogal warm was en we veel moesten klimmen zijn we halverwege teruggekeerd.

Als alternatief hebben we de Scenic Route gereden, deel hiervan was een stuk over een 'dirt road'' een onverharde en stoffige weg.

Toen we maar net op de dirt road zaten hoorden we een oorverdovend lawaai achter ons, door het schudden en bonken van de camper was de deur van de magnetron opengegaan en was de glazen plaat in stukken gevallen. Dat wordt dus zoeken naar een vervangend exemplaar.

Het landschap was ook weer overweldigend mooi.

Escalente 

Toen we gisteravond gingen slapen leek het een niet zo koude nacht te worden, maar om 4 uur werden we wakker van de kou en ging de kachel weer aan.

Omdat we niet zo ver hoefden te rijden konden we wat langer blijven liggen en zijn we dus ook wat later gaan rijden.

Toen we net door een stuk bos reden zagen we 2 herten over de weg springen, niet eens zover bij de camper vandaan. Wat later stonden er een stuk of 6 langs de kant van de weg.

De eerste stop was Boulder, hier hebben we de replica`s van een indianennederzetting bekeken. Volgende halte: Grand Staircase Escalente National Moument.

We hebben een gedeelte van de Burr Trail gereden. Een weg door een prachtig gebied met heel veel rotsen en bergen. Maar de kleuren en vormen zijn weer anders dan de rotsen en bergen die we de afgelopen week hebben gezien. Wij vinden dit de mooiste rit tot op heden.

Bij het begin van de trail hadden we een houten gebouw gezien met het opschrift : American Home Coocking. Dat leek ons wel iets om de lunch te gebruiken. We hebben er een pastrami sandwich besteld met zuurkool en frites, de lekkerste frites die we in jaren hebben gegeten. De eigenaar verleidde ons om als dessert blueberry pie te nemen, de specialiteit. Dat hebben we maar gedaan. Toen we moesten afrekenen ($ 21) bleken we maar $ 19 bij ons te hebben. Dus maar een creditcard getrokken, en ja hoor! Telefoonstoring, betalen met creditcard was niet mogelijk. Dan maar even wachten of de storing misschien verholpen kon worden. Maar dat ging wel heel lang duren. De man wilde al genoegen nemen met de $ 19 maar we vonden nog ergens € 2,00 en zo kwamen we toch aardig in de buurt. Man blij en met een ferme handdruk en excuses namen we afscheid.

In het Petrified Forest state Park hebben we tijdens een korte trail resten van versteende bomen bekeken.

Iets over het weer. Sinds we uit L.A. zijn vertrokken is het overdag ca. 25 graden en onbewolkt. Heerlijk dus, alleen de nachten zijn er koud maar als we in de wat lagere gebieden komen wordt dat vast beter.

Bryce Canyon

Gisteren was er voor de eerste keer een restaurant op loopafstand van de camper. Van die gelegenheid hebben we gebruik gemaakt. We hebben ieder een overheerlijke steak genuttigd. Terug gekomen in de camper was het bijna donker, plotseling stond er op nog geen 5 meter afstand een hert voor de wagen. Het bleef op z`n dooie gemak naar voedsel zoeken en na verloop van tijd kwamen er nog 2 bij. Dat zijn toch dingen die je als Randstedeling niet vaak gebeuren.

Vanmorgen hadden we weer geen haast, er moesten maar 65 mijl gereden worden. Toch waren we al vroeg op onze eerste stop: Kodachrome Basin State Park, we hebben daar een korte maar mooie trail gelopen.

Dan naar Bryce Canyon, dit moest één van de hoogtepunten van de reis worden. Nou dat werd het ook. Het was flink koud geworden, de zon was verdwenen en het was behoorlijk gaan waaien. Bovendien zaten we op bijna 2800 meter hoogte. Er lag hier en daar sneeuw en later op de dag viel er wat bij.

Maar de uitzichten waren betoverend, we hebben de weg dwars door het park gereden, die is 18 mijl, we zijn zeker op 12 plaatsen gestopt om te genieten van het steeds weer andere uitzicht en kleurenspel.

We hebben eens iemand horen zeggen dat hij Bryce Canyon mooier vindt dan Grand Canyon, we denken dat hij gelijk heeft.

De camping waar we nu zijn ligt aan de rand van het park, we waren dus snel op onze overnachtingsplaats. Het is hier in de stad erg druk, er zijn veel motels en campings. We zijn zojuist wezen eten in een restaurant à la van der Valk. Ook daar was het erg druk, maar we hebben heerlijk gegeten.

En nu zitten we in de camper met de kachel maar vast aan, het schijnt heel erg koud te worden vannacht .

Bryce Canyon

Las Vegas

We zijn in Las Vegas !

Vrijdag hebben we een tour geboekt op een “hop on hop off” bus. Er zijn 2 routes en die hebben we natuurlijk alle twee gedaan. De eerste ging naar het oude gedeelte van Las Vegas, de plaats waar in een ver verleden de eerste casino`s zijn begonnen. Het weer was goed en we konden op het bovendek zitten, omdat er maar 4 passagiers waren kwam de gids gezellig bij ons zitten i.p.v. zijn mededelingen door een luidspreker te schetteren.

We konden direct aanschuiven voor de volgende tour die ons door het “nieuwe” gedeelte van Las Vegas voerde. We hebben een groot gedeelte van de Strip gezien en ons vergaapt aan de pompeuze bouwwerken. Overigens schijnt het woord strip een soort vloek te zijn onder sommige mensen, toen ik gisteren in het deftige Wynn vroeg hoe ik op de Strip kon komen deed de deftige lakei een wenkbrauw omhoog en zei: “Oh, you mean Las Vegas Boulevard?”

We wilden een paar shows gaan bekijken in het Ceaser`s Palace en het Bellagio. Die worden dagelijks, elk uur, op gevoerd. In het Ceaser`s Palace zou bij een fontein een spektakel worden opgevoerd. Na veel zoeken en vragen hadden we de fontein gevonden, er zaten al veel mensen te wachten tot om 3 uur het geheel zou losbarsten. Toen er even na 3 uur nog niets gebeurde kregen we door dat we toch bij de verkeerde fontein zaten, rennen dus naar de juiste plek waar we nog een gedeelte van het stuk konden meemaken. Toen we terugliepen door het Bellagio zagen we dat de show daar al begonnen was. In een grote vijver waren spuitende fonteinen in de weer op de maat van de muziek. We hadden zoiets al eens eerder gezien, maar dit was natuurlijk vele malen grootser.

Dan tijd voor een snelle (en magere) hap. Om 7 uur gingen we met dezelfde bus een avond tour maken. Ditmaal konden we niet boven zitten, het was koud en regende licht. Wederom waren we met een kleine groep dus de gids kwam er gezellig bij staan. We zijn in het oude gedeelte van Las Vegas, in een van de oudste casino`s geweest. We vonden de sfeer aangenamer dan de zaken op de strip. Het leek gemoedelijker. We hebben er wat gedronken en zijn toen naar buiten gegaan, er werd een show aangekondigd door de gids. Het bleek een video te zijn die op het dak van het complex werd geprojecteerd, dat dak is een paar honderd meter lang en ca. 30-meter breed. Er werd een clip van Bon Jovi vertoond, spectaculair. En Ingrid dubbel genieten van haar favoriete band.

We hadden bij de chauffeur het verzoek ingediend om ons bij de camping af te zetten, dat werd gelukkig ingewilligd. De afstanden zijn hier onwijs, we zijn echt uren aan het lopen geweest. Ik heb het gevoel een halve marathon volbracht te hebben en Ingrid een hele in dezelfde tijd als ik.

Las Vegas

Death Valley

Zondag zou weer een drukke dag worden, 215 mijl te rijden en veel te bekijken onderweg. We waren dus al vroeg “On the road”. Het viel niet mee om Las Vegas te verlaten, ondanks de hulp van Tomtom zijn we toch verschillende keren terechtgekomen waar we niet behoorden te zijn.

Eerste stop was Badwater, een opgedroogd zoutmeer van onmetelijke afmetingen, we zijn een stuk richting meer gelopen over de zoutvlakte. Deze plek is het laagste punt van het westelijk halfrond, 855 meter onder de zeespiegel. Het was er om 11 uur 26 graden, toen we vanmorgen opstonden was het 11 graden in de camper. Een paar dagen geleden reden we nog in de sneeuw, en terwijl we dit stukje zitten te tikken is het 31 graden.

We hebben een stukje gelopen in de Golden Canyon, maar omdat het veel te warm was en het pad te steil hebben we dat na enkele honderden meters maar op gegeven.

Dan naar Zabriskie Point, geërodeerde rotsen ik allerlei vormen en kleuren, een geweldige aanblik. Toen we terugliepen brak een van de bandjes van de flipflops die ik van oom Rob had gekregen. Ik moest dus door op een blote voet en dat voelde niet lekker op de hete en gravel ondergrond. Na een paar honderd meter hadden we eindelijk de camper bereikt en kwam ik tot de ontdekking dat ik de sleutels kwijt was.

De sleutels lagen niet in de camper, dus op een blote voet maar terug de berg op om de sleutels te zoeken.

Net toen ik aan deze barre tocht wilde beginnen stopte er een auto naast ons met een Amerikaans echtpaar. Ze hadden de sleutels gevonden en ze halverwege de berg op een bankje gelegd. Dus toch nog even halverwege de berg op. Een en ander onder de goedkeurende blikken van Ingrid. De sleutels hebben we gelukkig terug en met ons gaat het ook alweer wat beter.

En nu zitten we in de schaduw onder het genot van een ijskoude frisdrank bij te komen.

Lake Isabella

Maandag zijn we vertrokken uit Death Valley. Hoewel het de dag ervoor gloeiend heet was, was het bij het ontwaken toch weer behoorlijk kil.

We hebben een prachtige route gereden en genoten van de rust en de mooie vergezichten. Onderweg hebben we koffie gedronken in een drive thru coffeehouse. Da`s ook heel anders dan de Mac Drive.

Het meisje dat ons hielp vroeg waar we vandaan kwamen en toen we vertelden dat we uit holland kwamen was ze heel verbaasd. Ze wekte de indruk te denken dat we speciaal voor haar koffie uit holland waren gekomen.

Van de camping die we hadden geboekt wisten we niet veel meer dat hij in de buurt van Lake Isabella lag. Dat hadden we dus ingevoerd in de Tomtom. 10 mijl voor de plaats reden we langs een KOA camping, dat zou best de onze kunnen zijn, snel geïnformeerd, en ja hoor, we werden verwacht. Dus maar direct ingecheckt en door naar Lake Isabella, het was pas 12 uur. In het stadje aangekomen hebben we informatie gevraagd bij de plaatselijke VVV en zijn we het meer rondgereden, een afstand van ca. 30 kilometer.

Langs de Kern River hadden we een prachtig plekje in de zon aan een stoomversnelling gevonden. We hebben er geluisterd naar het ruisen van de rivier en het zingen van vogels. En prompt ben ik in slaap gesukkeld, ja, we gaan de kilometers/mijlen voelen.

`s Avonds hebben we gebruik gemaakt van de gemeenschappelijke openluchtkeuken van de camping.

We hadden dat nog niet eerder gezien. Je kunt er elektrisch barbecueën koken etc. Heel handig en geen stank in ons hutje op wielen.

Malibu

Dinsdag was er een heel lange rit naar Santa Monica. De route was prachtig, door bergachtig bosgebied met hier en daar sneeuw langs de weg. Soms was de weg overstroomd door smeltwater. Gelukkig stond het water niet erg hoog en hebben we er dus niet te veel last van ondervonden.

In Santa Monica hebben we de pier bezocht, er zijn winkels en restaurants en er treden artiesten op, straatmuzikanten tekenaars etc.

Daarna terug naar Malibu om de camping op te zoeken. Die blijkt gelegen aan de Pacific Ocean Highway. We moeten een stukje een berg op en hebben dan een plek aan de rand van het terrein en kijken uit over de oceaan. Mooier kan bijna niet. Als we net buiten zitten komt er een groep pelikanen voorbijvliegen, we konden ze bijna aanraken.

Omdat dit de laatste overnachting in de camper is gaan we de laatste voedsel voorraden opmaken. En zo ontstaan er de meest verrassende combinaties van gerechten en ingrediënten.

Morgen dus vroeg op, inpakken en dan 60 mijl naar L.A. waar we om 11 uur het hutje moeten inleveren.

Santa Monica Pier 

Los Angeles

Gisteren zijn we hele dag in de Universal Studio`s geweest. We hadden niet verwacht dat het zo geweldig zou zijn, natuurlijk hadden we er al het nodige over gehoord maar het heeft echt onze stoutste verwachtingen overtroffen. We waren er al voordat de poorten opengingen en verlieten het park om 6 uur (sluitingstijd).

We hebben van bijna alle attracties gebruik gemaakt, als eerste de studio tour, om een beetje in de sfeer te komen. Daarna o.a. the Terminator, Jurassic park, Shrek, Waterworld, Special effects, Animal Actors, Blues Brothers (2 keer), The Transformers en (echt waar Ricardo) The Mummy.

Toen we na een rit van 1.5 uur in het hotel waren hebben we nog een laatste steak kunnen eten, maar daarna was het echt gebeurd met ons, we waren uitgeteld.

En nu zijn we de koffers aan het pakken, we vliegen om 2 uur, dus alle tijd.

We kunnen terugkijken op een geweldige reis waarin we veel hebben meegemaakt en gezien, het was fijn om de familie te ontmoeten.

Maar nu zijn we aan vakantie toe.

Universal Studios 

Los Angeles

Woensdag was in veel opzichten een bewogen dag.

We waren (weer) vroeg opgestaan, omdat we de camper moesten inleveren. Er werd verwacht dat we de camper in min of meer schone staat zouden inleveren, dus snel de vloer geveegd en gedweild. Afwas gedaan en de vuilwatertanks leeg laten lopen. Propaantank opgevuld en dan op weg.

Door de ochtendspits van L.A. op zoek naar Cruise America, we moesten 41 mijl afleggen en hadden daar 2 uur voor uitgetrokken, we hebben het kunnen klaren in 1 uur en 45 minuten. Aan gekomen bij Cruise America werden we direkt geholpen, er sprong iemand in de wagen om de mijlstand te controleren en dat was het. We waren nog zo eerlijk om te melden dat er een bord was gebroken maar dat was geen probleem. We moesten iets ondertekenen en konden op pad. De taxi stond voor de deur en binnen 5 minuten waren we weg.

Een half uur later waren we in het hotel en voor we incheckten gingen we naar de balie om een stadstour te regelen. Het was 11.15 uur en we konden mee met de tour van 11.30 uur, de enige nog beschikbare tour. Dus vlug naar boven, koffers neergezet, camera en extra batterijen gepakt en weer naar de lobby.

Maar….toen vond ik de sleutels van de camper in m`n broekzak. Ik was vergeten ze af te geven en het personeel had er niet naar gevraagd. Eerst maar Ingrid deelgenoot gemaakt van dit heugelijke feit. Je jonge huwelijksleven gaat op zo`n moment wel een krasje vertonen, maar we hebben toch een oplossing gevonden. In telefonisch overleg met Cruise America vond de dame aan de andere kant van de lijn dat we maar een taxi moesten nemen om de sleutels terug te brengen, dat vonden we niet zo`n goed idee, die taxi kostte $ 50. We besloten er `s avonds op door te gaan, er was eerst een tourbus op ons aan het wachten. We hebben een tocht gemaakt door Beverly Hills, Hollywood en Santa Monica en Venice. We zagen veel gebouwen die met de film te maken hebben. En hebben over de walk of fame gelopen.

Onderweg zagen we een filiaal van Fedex waar we de sleutels van de camper in een enveloppe hebben laten doen en naar Cruise America laten versturen. Voor de lieve somma van $ 7.61 hebben ze morgen de sleutels in huis. Probleem opgelost.

Om 5 uur was het einde van de tour en gingen we richting hotel bij het vliegveld, om half acht waren we thuis.